CZY JAPONIA TO LAILONIA?
Projekt Teatru Kana
INFORMACJE O SPEKTAKLU
Spektakl "LAILONIA"
na motywach zbioru opowiadań: "13 bajek z królestwa Lailonii dla dużych i małych oraz inne bajki" Leszka Kołakowskiego.
Spektakl zrealizowany przez zespół Teatru Kana (premiera: wrzesień 2009) uznawany jest za jedną z najbardziej zaskakujących i obiecujących teatralnych adaptacji twórczości Leszka Kołakowskiego. Oparty na grze zespołowej i zrytmizowanej strukturze, otwiera pole do improwizacji aktorskiej. Budowany nowoczesnym, oszczędnym językiem, bierze w teatralny cudzysłów kreowaną na scenie rzeczywistość, stając się jednocześnie bardzo osobistą wypowiedzią aktorów na temat własnych lęków, śmieszności i fobii. Posługując się w bardzo przewrotny sposób humorem, zabawą, piosenką, konwencją "teatru w teatrze", pokazuje bezradność i zagubienie człowieka wobec świata wartości.
Przedstawienie jest wysoko oceniane zarówno przez krytyków, jak i widzów (zdobyło m.in. Nagrodę Publiczności podczas XVIII Alternatywnych Spotkań Teatralnych "Klamra" 2010 w Toruniu). Było prezentowane m.in. na festiwalu "Windowisko" (Gdańsk), "Maski" (Poznań), "Retro/per/spektywy" Teatru Chorea (Łódź), Praski Przegląd Teatralny "Hajdpark" (Warszawa), "Fama" (Świnoujście), "Kontrapunkt" i "OKNO" (Szczecin), a także w Berlinie (Theater Studio).
"Zespół Kany w wysmakowany sposób podaje nam autoironiczne danie teatralne. Eksperyment z kategorii teatru w teatrze wypada nad wyraz pomyślnie. (...) Lekkość tego spektaklu to ogromna zasługa świetnej gry aktorskiej i ręki reżyserskiej. I - co akurat w tym przedstawieniu widać wyjątkowo - zgranego zespołu ludzi, którzy choć odrębni tworzą zrośnięty monolit. A jeżeli mają przy tym podobne poczucie humoru i umieją nim bezbłędnie żonglować, a także zarażać publiczność - wychodzi perfekcyjny sposób na udaną sztukę."
[Beata Kalinowska "Teatralia", Warszawa, 4. listopada 2009]
"Jest w tym trochę powrotu do zabawy z dzieciństwa w teatr na podwórku, jest trochę kabaretu (.) Kana gra "Lailonię" prawdziwie zespołowo. Przez cały spektakl aktorzy nie pozwalają nam też zapomnieć, że jesteśmy w teatrze (.) A widz przez cały spektakl nabiera przekonania, że choć ułomny człowiek/aktor tworzy ułomny świat, to jednak jest to cudowny świat, w którym warto być."
["Lailonia" dla dużych dzieci w Kanie, Ewa Podgajna, "Gazeta Wyborcza" - Szczecin nr 209]
