CZY JAPONIA TO LAILONIA?

Projekt Teatru Kana

INFORMACJE O TWÓRCACH

Leszek Kołakowski (1927-2009) - jeden z najwybitniejszych polskich filozofów, publicysta, prozaik, autor satyr i bajek filozoficznych, ważna postać polskiego i światowego życia publicznego. Pod koniec lat 60. profesor Kołakowski został zmuszony do emigracji. Jego słynny esej Tezy o nadziei i beznadziejności, opublikowany w paryskiej "Kulturze" w 1971 roku, stał się intelektualnym fundamentem dla antykomunistycznej opozycji. W 2003 otrzymał nagrodę Biblioteki Kongresu USA im. Johna Klugego zwaną Noblem Nauk Humanistycznych. Pracował na McGill University w Kanadzie (1968), później wykładał na University of California w Berkeley (1969), a od 1970 roku do emerytury rozwijał działalność naukową i nauczycielską w oxfordzkim All Souls College. Zajmował się głównie historią filozofii, zwłaszcza XVII wieku, w tym doktryną liberalizmu.

Jan Zamojski (ur. 22 lipca 1956 r. w Poznaniu) - historyk filozofii, scenarzysta, tłumacz. Absolwent wydziału filozoficznego Uniwersytetu Leningradzkiego (1979), studium scenariuszowego przy PWSFTViT w Łodzi (1986), doktor nauk medycznych na podst. dysertacji z filozofii medycyny (2006). Członek Koła Scenarzystów SFP.

"Lailonia tak naprawdę leży w każdym z nas. Bo każdemu z nas, tak jak bohaterom tych filmów, przyrodzona jest ciekawość. A ciekawość, to konieczność zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi. Ciekawość to także prawo do zwątpienia.

Filmy z tego cyklu zapraszają do spojrzenia na otaczający nas świat z różnych punktów widzenia, a przede wszystkim pragną utrwalić w młodym człowieku umiejętność zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi. Umiejętność, którą w miarę dorastania tracimy na rzecz bezkrytycznego akceptowania tzw. prawd oczywistych, utartych oraz pewnych schematów myślenia." [Jan Zamojski]

TEATR KANA

Autorski teatr Zygmunta Duczyńskiego - założyciela, reżysera wszystkich przedstawień. Teatr Kana istnieje od 1979 roku założony przez Zygmunta Duczyńskiego (zmarł 15.03.2006.). Początkowo zespół działał jako teatr studencki, potem stopniowo uzyskiwał coraz większą dojrzałość artystyczną i samodzielność organizacyjną. Przełomowe dla istnienia teatru znaczenie miały dwa przedstawienia na podstawie twórczości Wieniedikta Jerofiejewa "Moskwa-Pietuszki" (1989) i "Noc" (1993) - oba spektakle prezentowane były wielokrotnie na renomowanych światowych scenach, uzyskiwały znakomite recenzje w takich magazynach jak "The Times", "Los Angeles Times", "Los Angeles Weekly", "The Scotsman", "Backstage" i wielu innych.

Spektakl "Noc" zdobył 1994 roku nagrody First Fringe i Critics Award na Światowym Festiwalu Sztuki w Edynburgu. W 1995 w uznaniu wieloletnich osiągnięć artystycznych oraz działalności wzbogacającej szczecińskie życie artystyczne, Prezydent Szczecina przyznał Zygmuntowi Duczyńskiemu i Teatrowi Kana Nagrodę Artystyczną Miasta Szczecina za rok 1994.

Zespół wielokrotnie grał we wszystkich większych miastach Polski oraz brał udział we wszystkich ważniejszych festiwalach teatrów poszukujących i festiwalach sztuki (m.in. Międzynarodowy Festiwal Malta w Poznaniu, Białostockie Dni Sztuki Współczesnej, Międzynarodowy Festiwal Kultury Żydowskiej, Międzynarodowy Festiwal Reminiscencje w Krakowie, lubelski Konfrontacje Teatralne). Z przedstawieniami inspirowanymi twórczością Wieniedikta Jerofiejewa występował trzykrotnie na Światowym Festiwalu Sztuki w Edynburgu (w 1995 jako gość honorowy) a także m.in. w Moskwie, Amsterdamie, Berlinie, Los Angeles, Santa Monica, Santa Ana, Pasa Dena, San Diego, San Francisco (USA), Cheltenham College (Wlk. Brytania), Nitrze (Słowacja), Amsterdamie, Berlinie i Londynie (otwarcie Festiwalu Visual Theatre w 1995).

Najważniejsze realizacje Teatru KANA:

"Być" - 1978, "Spektakl" - 1979, "Abbadon" - 1981, "Księga o życiu i śmierci i twórczości Osipa Mandelsztama" - 1982, "Krótka historia Europy" - 1983, "Droga" - 1984, "Czarne światła" - 1985, "Bezsenność" - 1987, "Moskwa - Pietuszki" - 1989, "Noc" - 1993, "Szlifierze nocnych diamentów" - 1996, "Ja, Henryk Bilke" - 2000, "J.P odkrywa Amerykę" - 2000, "Rajski Ptak" - 2000 (Główna Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Monodramów w Starej Prochoffni w Warszawie w 2OO3 r.), "Miłość Fedry" - 2002, "Widmokrąg" (widowisko plenerowe) - 2003, 2004, "Geist" - 2007 (Główna Nagroda w plebiscycie publiczności XVI Alternatywnych Spotkań Teatralnych KLAMRA 2008 w Toruniu).

Po śmierci Zygmunta Duczyńskiego zespół Teatru Kana kontynuuje pracę twórczą, której celem jest zbudowanie samodzielności artystycznej, w oparciu o zdobyte doświadczenie i podjęte przez grupę poszukiwania formalne.

zobacz: OBECNY ZESPÓŁ AKTORSKI >>>

info: Teatr Kana
www.kana.art.pl