II WARSZTATY PIEŚNI WĘDROWNYCH LIRNIKÓW
21-23. września 2012
Strzelewo k/ Nowogardu
W dniach 21-23.09.2012 w Strzelewie k. Nowogardu Ośrodek Teatralny KANA we współpracy z Ośrodkiem Poszukiwań Twórczych Zygmunta Helanda zorganizował cykl trzydniowych warsztatów pieśni wędrownych lirników. Lirnicy, zwani dziadami stanowili dawniej niezwykle barwną i aktywną grupę, która odgrywała istotną rolę w życiu tradycyjnych społeczności wiejskich. Byli swego rodzaju pośrednikami między światem żywych i zmarłych, modlili się, śpiewali pieśni, przynosili nowiny z dalekiego świata. Jednocześnie ze względu na swoją obcość i odmienność oraz otaczającą ich aurę tajemniczości wywoływali żywe zainteresowanie i skrajnie zróżnicowane reakcje.
Formuła projektu stanowiącego nieformalną szkołę tradycji, zakładała zarówno naukę repertuaru pieśni dziadowskich, zwyczajów funkcji i roli jakie pełniła ta grupa w środowisku wiejskim jak i praktyczne wykorzystanie nabytych umiejętności. Trzydniowe warsztaty prowadzone przez muzyków, znawców tematu zakończył więc w niedzielę 23.09.2013 koncert w wiejskim kościele w Wojtaszycach, oraz międzypokoleniowe spotkanie w świetlicy we wsi Węgorzy. Na szczególna uwagę zasługuje fakt, że część wykonywanego repertuaru została pozyskana w czasie spotkań z mieszkanką sąsiadującej ze Strzelewem wsi Węgorzy - p. Józefą Jurek. Dzięki pani Józefie i jej zeszytowi (w którym skrzętnie zapisywała teksty) stare, zapomniane niemal pieśni o końcu świata i rzeczach ostatecznych mogły po latach zabrzmieć w Węgorzy i Wojtaszycach powtórnie, zabrzmieć jeszcze mocniej dzięki talentowi i energii znakomitych, cenionych w Polsce muzyków i znawców tradycji - Jacka Hałasa i Barbary Wilińskiej, a także uczestników warsztatów. Warto dodać, że pod wpływem śpiewanego przez uczestników warsztatów repertuaru starsi mieszkańcy Węgorzy przypominali sobie i spontanicznie wykonywali pieśni, których nie śpiewali od lat sprawiając tym samym, że wydarzenie to miało wymiar dialogu, w którym zanikają podziały na słuchaczy i wykonawców, a nie jednostronnej prezentacji. Pozostaje mieć nadzieję że spotkania te będą stanowiły dla lokalnych społeczności dodatkowy impuls do zainteresowania własną tradycją i tkwiącym w niej potencjałem .