EDYCJA 2011
OFFenes BERLIN
WYDARZENIA
TREMOR - Sebastian Matthias
występują: Lisanne Goodhue, Sebastian Matthias, Isaac Spencer
Drżenie, kołysanie, drganie, opadanie... Co odróżnia te formy ruchu? Co stanowi o ich oddziaływaniu na naszą percepcję? Przyjmując rozróżniające pojęcie "cech charakterystycznych ruchu" można wyseparować te różne cielesne czynności i może powstać system, który pozwoli na ich choreograficzną manipulację.
(Sebastian Matthias)
Spektakl współtworzy akustyczna instalacja francuskiego artysty Jassema Hindi. Instalując cztery głośniki pod czterema werblami wprawia on naciąg każdego werbla w wibracje, aby móc w ten sposób komponować dotykowe, zmysłowe doświadczenie dźwięku.
Sebastian Matthias jest tancerzem i choreografem, przygotowuje także pracę magisterską z teorii tańca na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie. W 2004 r. ukończył jedną z najbardziej prestiżowych szkół Juilliard School w Nowym Jorku. Jego autorskie projekty choreograficzne były wystawiane w Niemczech, Szwajcarii, Izraelu, Peru, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, tańczył także w projektach wielu wybitnych choreografów świata.
DANCE AND SHORT FICTION
występują: Jan Rohwedder, Christopher Felix-Hahn, Lina Stone
Stwierdzenie, że jeden obraz wart jest więcej niż tysiąc słów, jest taką samą oczywistością, jak stwierdzenie, że żywe obrazy przeżywają obecnie swój renesans. Nawiązując do technik tableau vivants, spektakl "Taniec i krótkie opowiadania" zabiera nas w podróż przez wizualne zasoby naszej pamięci. Interesujące jest nie to, co nowe, ale to, co znane. Od reklamowych ikon i cytatów z filmów, po fotografię mody i rodzinne portrety - dzięki ich transformacji, te dobrze znane nam pozy stają się częścią zaskakującej fikcji.
Instytut Teatrologii Stosowanej na Uniwersytecie w Giessen, który reprezentują twórcy tego przedstawienia, został założony przez prof. Andrzeja Wirtha w 1982 roku. Szkoła prowadzi zarówno zajęcia teoretyczne jak i praktyczne, które mają być punktem wyjścia do tworzenia przez studentów własnych prac z zakresu performance art, tańca, teatru dramatycznego czy sztuk wizualnych. Instytut jest stałym miejscem fermentu młodej niemieckiej sztuki i prężnym ośrodkiem badawczym.
INTERPASSIVE PARADISE
Dennis Deter i Anja Müller
W spektaklu "Interpassive Paradise" Dennis Deter i Anja Müller kontynuują swoją fascynację opowiadaniem jako zbiorowym darem. Zainspirowani sztuką komiksu poszukują narracji dziejącej się na innym - niż wizualny - poziomie, rozgrywającej się poza obrazami. Szukają historii tworzonej przez to, co nieopowiedziane i między wierszami. Do tego celu Anja i Dennis wykorzystują ciała nie należące do nich i odwiedzają zapomniane miejsca, wakacyjne raje, wspomnienia i tęsknoty.
W opozycji do 24 klatek na sekundę, do których przywykły nasze oko i mózg, próbują oni zastąpić stałą stymulację rezonansem. Wszyscy - tak widzowie, jak i sami performerzy, zaproszeni są do aktywnego tworzenia własnej narracji.
Interpassive Paradise to nowa wersja sztuki blood in the gutter.
Pomysł i wykonanie: Dennis Deter & Anja Müller
Zdobywcy nagrody jurorów festiwalu "100 Stopni Berlin" 2011.
SKYPE DUET
Brina Stinehelfer / Per Aspera Productions
Interkontynentalny, międzynarodowy spektakl teatralny wykonywany na żywo, jednocześnie w Nowym Jorku i Szczecinie, za pośrednictwem Skype.
Aktorka próbuje nawiązać więź ze światem dookoła niej, używając laptopa jako środka porozumiewania się, poszukując łącznika między ludźmi we współczesnym świecie. Staje się także środkiem nawiązania kontaktu z widzami, mimo że znajdują się oni w tym samym pomieszczeniu - zostaje im udostępniony podłączony do sieci komputer, jeśli zapragną uczestniczyć w konwersacji. Rozmowa przez Skype stwarza widzom możliwość bezpośredniej interakcji i osobistego połączenia z Nowym Jorkiem i jego mieszkańcami - ponad granicami kontynentów i stref czasowych dwie kultury łączą się w unikalnym momencie bliskości. Sztuka skłania nas do redefinicji pojęcia kontaktu i więzi.
Wzruszający, zabawny i bezpośredni spektakl bada zjawiska komunikacji, zapośredniczonej przez technologię komputerową, i ludzkiej potrzeby łączności. Dzięki odkrywczemu wykorzystaniu technologii internetowej, spektakl jest jednocześnie komentarzem do samego siebie, badając coraz mocniejszą integrację technologii z codzienną komunikacją, relacjami międzyludzkimi i współczesnym życiem. Spektakl jest poruszającym przykładem tego, co nowa forma opartych na Internecie spektakli ma do zaoferowania.
Pomysł i produkcja artystyczna: Brina Stinehelfer / Per Aspera Productions
Wykonanie: Brina Stinehelfer i Arlene Chico Lugo
Współpraca reżyserska: Zoey Martinson, Nikolaus Schneider
Reżyseria techniczna: Nikolaus Schneider
Video: Agents of Change, Matthias Schöbe
DER BLICK AUF DEM FENSTER
Julian Bisesi, Andreas Greiner i Jan Tilman Schade.
Występują: Helga Hermann, Nils Wiese, Inge Wiese, Jan Tilmann Schade, Andreas Greiner i Julian Bisesi.
Przez uchylone żaluzje dużego frontowego okna przedziera się przytłumione zimowe światło i pokrywa fortepian, stare przyrządy kulturystyczne i rozrzucone materiały budowlane surrealistycznym blaskiem. Powstaje w ten sposób utopijna przestrzeń, zapraszająca właściciela do spotkania z ludźmi. Ludźmi, czerpiącymi swój potencjał z różnych pokoleń i namiętności. Potencjał ten to mieszanina doświadczenia życiowego i młodzieńczego zapału, artystycznej wirtuozerii i zwykłej przyjemności działania. Przestrzeń absolutnej możliwości.
Jakiś czas temu byliśmy razem w Nowym Jorku. Zatrzymaliśmy się w hotelu Ritz-Carlton, przy Południowym Central Parku. W naszym pokoju był teleskop z mosiężnymi okuciami. Codziennie rano szedłem pobiegać. Na zewnątrz, wzdłuż East Drive i jeziora, aż do lodowiska. Kiedyś zapytałem mamę, czy nie chce też iść do parku. Odpowiedziała, że będzie z pokoju oglądać, jak biegam. Usiadła na krześle i patrzyła, jak biegłem przez park. Na początku biegłem trochę zygzakiem, potem podniosłem kamień i rzuciłem go do jeziora. Przywitałem się z cudzoziemcami, którzy mnie mijali i wskazałem ręką coś, co mnie interesowało. Wieczorem spotkaliśmy znajomego mojej matki w Oak Room. Moja matka powiedziała mu, jak miło było towarzyszyć mi w biegu przez park, pozostając w hotelowym pokoju.
