POZA SZCZECINEM: marzec | DKK Węglin, Lublin
Projekt „Nowy dom” miał na celu z jednej strony zbadanie architektonicznej przestrzeni Węglina (dzielnica Lublina), z drugiej ujawnienie jej bardziej osobistego charakteru. Dzielnica, włączona w obręb miasta w 1957r. jest typowym przykładem dynamicznie rozwijającego się przedmieścia powstającego poza głównym nurtem planistycznym. Wytyczona sieć ulic jest niejednorodna, poddana ciągłym uzupełnieniom przez nowe drogi, które pojawiają się – niczym w modernistycznym śnie społeczeństwa socjalnego – najpierw wydeptane/wyjeżdżone przez mieszkańców, następnie uprawomocniane nadaniem im nazwy. Przy ulicach tych pojawiają się domy, których architekturę ogranicza wyłącznie fantazja i możliwości finansowe właścicieli. Dzielnica staje się architektonicznym patchworkiem różnych stylów ujawniających się w polskiej architekturze mieszkaniowej od końca lat 50-tych. Projekt „Nowy dom” zbierał doświadczenia związane z powstawaniem dzielnicy w kontekście architektonicznym i tożsamościowym. Artyści różnych dziedzin zostali zaproszeni aby rozpoznać miejsce i zrealizować zdarzenia artystyczne.
Projekt Weroniki Fibich jest kontynuacją działań związanych z projektem Nowy dom, który w zeszłym roku realizowany był w Dzielnicowym Domu Kultury "Węglin" w Lublinie. Chcemy głębiej wejść w dzielnicę współtworząc wydarzenie teatralne wspólnie z mieszkańcami, opierając się na rodzinnych historiach, zdjęciach i prywatnej przestrzeni. Jednocześnie opowiadamy historię Węglina, jego tożsamości związanej z peryferiami miasta. Dla Weroniki Fibich przewodnikami po miejscu jest rodzina Naporów – Marysia, Kazik, Hania, Marta i Rafał. Tu gdzie dzisiaj stoi ich blok, mama Rafała, pani Ewa wspomina, że było jej pole kartofli. Dom rodzinny, drewniany, był na pustkach, a po wodę chodziła wydeptaną ścieżką. Po latach tą samą ścieżką Rafał chodził na boisko. Teraz ścieżka wrosła. Zatarła się.
