Styczniowy WEEKEND_100 zaczynamy tym razem już w czwartek, a tematem przewodnim stanie się WSPÓLNOTA (państw-społeczeństw-grup lub "sytuacyjnych sojuszy": mentalnych, estetycznych). W spektaklu "Preenacting Europe" grupa Interrobang zaprasza nas do sprawdzenia alternatywnych dla demokracji systemów (np. lottokracji), a performerski kolektyw "Pieśni Stepowych" zabierze nas w podróż przez Łużyce i dalej, na krańce znanej cywilizacji. Dla wszystkich, którzy będą chcieli spróbować stworzyć swoje idealne święto ludzkiego spotkania: festiwal, jakiego nie było: zapraszamy na bezpłatne warsztaty z Anne Herwanger. O środowisku niezależnego teatru berlińskiego opowie dyrektor Ballhaus Ost: Tina Pfurr. Wspólnota odbioru? Koncert zespołu OFRIN i siewca prawdy Matthew Silver będą kolejnym pretekstem do przetestowania, odświeżania poczucia międzyludzkich więzi. Serdecznie zapraszamy.
- W_100: "Preenacting Europe" Interrobang
- W_100: "Pieśni stepowe"
- W_100: OFRIN
- W_100: Matthew Silver
- W_100: Anne Herwanger
- W_100: Tina Pfurr
W_100: "Preenacting Europe" Interrobang
Jak wygląda przyszłość Europy? Jak reagujemy na rosnące bezrobocie wśród młodzieży, zadłużenie państwa, ksenofobię i eurosceptycyzm? W Preenacting Europe to publiczność w głosowaniu na żywo decyduje o kierunkach politycznych. Który program przyszłości wygra i zostanie zrealizowany? "Europejska Unia Stadna", demokracja bazowa, oparta na inteligencji stadnej? Czy "Lottokratyczna Republika Europa", w której polityczne urzędy będą rozlosowywane? Czy też coś całkiem innego, co powstanie dopiero w trakcie spektaklu? Preenacting Europe za każdym razem jest inne. To performance z otwartym zakończeniem, w którym odpowiedzialność przenosi się na widzów, a tym samym pojawia się pytanie o przyszłość demokracji: Gdzie kończy się wolność wyboru, a zaczyna demokracja sterowana?
Twórcy i obsada: Nina Tecklenburg, Till Müller-Klug, Lajos Talamonti; współpraca koncepcyjna: Martin Schick; muzyka i Eurofon: Ekkehard Ehlers; dramaturgia: Lisa Großmann, Tom Mustroph; scenografia i kostiumy: Sandra Fox; reżyseria świateł: Dirk Lutz; wideo: Florian Fischer; produkcja: Marc Pohl; programowanie Eurofonu: Georg Werner; hospitant: Jonas Feller. Czas trwania: 100 minut. Koprodukcja Interrobang z SOPHIENSALE. We współpracy z HELLERAU Europejskim Centrum Sztuki w Dreźnie i Europejską Siecią Teatralną Theatron (Network of European Performing Arts Organisations). Wsparcie finansowe w ramach programu Doppelpass fundacji Kulturstiftung des Bundes.
Interrobang to berlińska grupa performerska, w której skład wchodzą Till Müller-Klug, Nina Tecklenburg, Lajos Talamonti oraz zrzeszeni członkowie. W ramach programu Doppelpass fundacji Kulturstiftung des Bundes Interrobang w partnerstwie z Sophiensaele realizuje cykl preenactments (przed-utworzenia): Inaczej niż zwrócony wstecz reenactment (odtworzenie) preenactment bada przykładowe fenomeny teraźniejszości i aktualizuje je dla przyszłości za pomocą środków performatywnych i teatralnych. Po realizacjach Sprachlabor Babylon (2012), Callcenter Übermorgen (2013) i ThAEtermaschine (2013) Preenacting Europe (2014) jest czwartym projektem tego cyklu performatywnych wizji przyszłości.
W_100: "Pieśni stepowe"
Dittrich Frydetzki | Dreit | Flegel | Froelicher | Grief | Worpenberg
"Odbyliśmy dziś długą drogę. Mamy samochód, którym możemy dojechać nawet do najdalszych zakamarków sceny. Performerów prawie nie widać, gnieżdżą się w norach i za dnia są raczej płochliwi. Jeden z nich ma na głowie ozdobę z piór. Przy odrobinie szczęścia, zrobimy zdjęcie, które będziemy mogli pokazać w domu."
Podróż przez Łużyce (wschodnia Saksonia) prowadzi do jałowych krajobrazów górnictwa węgla brunatnego, do elektrowni, wymarłych wiosek i lasów, w których osiedliły się wilki. Anna, Adele, Kristina i Marten przywożą z niej doświadczenia i dokumenty. Początkowo obiektywna relacja z podróży zaczyna zmieniać się w drobnych detalach, aby następnie drastycznie przerodzić się w romantycznie apokaliptyczną fikcję. Coraz bardziej nastrojowa opowieść podkopuje autentyczność ich prezentacji. Uruchamiają się komicznie zadziwiające fantazje. To, co znajduje kulminację w ponurym scenariuszu dla narodu, zostaje przeinterpretowane jako romantyczne pobożne marzenie.
Amerykańscy Indianie i performerzy, przebrani za turystów, ostatni ocaleni, zabierają publiczność w podróż przez upadek pewnego narodu. Pieśni stepowe to drugi performance grupy inspirowany krajobrazami naznaczonymi górnictwem węgla brunatnego, poprzedni nosił tytuł Pieśni stepowe / powrót wodza, a jego premiera odbyła się w 2012 roku.
O nas i naszej pracy:
Adele Dittrich Frydetzki, Kristina Dreit, Marten Flegel, Anna Froelicher, Charlotte Grief i Felix Worpenberg studiują teatrologię i teorię kultury na Uniwersytecie w Hildesheim, gdzie poznali się na początku studiów. Współpracują ze sobą od roku 2011, tworząc projekty sceniczne i kuratorskie. Poza pracą nad spektaklami większość z nich była zaangażowana w koncepcję i realizację Internet&Tacos, tymczasowej przestrzeni kultury cyfrowej i polityki sieciowej w Hildesheim. Ich indywidualna praca obejmuje rozmaite dziedziny, między innymi: film dokumentalny, organizację festiwali i wykłady dźwiękowe.
Ich praca teatralna opiera się na silnym zainteresowaniu wizualnością, rolą publiczności i przywłaszczeniem oraz na analizach gestów i narracji kulturowych, takich jak autentyzm czy patos. Pracują jako kolektyw w płynnych konstelacjach, próbując zrozumieć różne modele zbiorowości. Ich prace były pokazywane na festiwalach Acker'Festival Berlin, Fast Forward Festival Braunschweig i transeuropa2012 Hildesheim.
W_100: OFRIN
Jej głos - za sprawą każdego dźwięku wydobywającego się z jej ust, zarówno tych głębokich jak ocean, jak i wysokich jak góry - jest niczym niezależny organizm, który, w połączeniu z elektronicznymi dźwiękami, odnosi się ku naszym zawirowaniom między nowoczesną racjonalnością i pierwotnym człowieczeństwem. Oglądając ją na scenie nie sposób nie dostrzec jej zdolności do stawania się muzyką. Prostota i złożoność, moc i delikatność, prawda autentycznych emocji i jej sposób zwabiania publiczności do własnego świata - wszystkie stanowią zaledwie część jej magii.
W_100: Matthew Silver
Śmiech jest zaraźliwy. Energia przemieszcza się we wszechświecie niczym fale na wodzie. Kiedy traktujemy siebie samych zbyt poważnie, blokujemy ten potężny przepływ, lecz Matthew Silver stara się przełamać tę tamę, którą wzniosło społeczeństwo i przypomnieć światu, że śmiech jest w porządku. W porządku jest kontakt wzrokowy i interakcje z ludźmi. W porządku jest być "wioskowym głupkiem" i w porządku jest śmiać się z obcymi. A im więcej będziemy się śmiać, tym szczęśliwszy będzie świat. Stosując element zaskoczenia, działa niczym współczesny błazen i wkłada tyle wysiłku w rozśmieszanie ludzi, co inni w skłonienie ich, by kupowali więcej rzeczy.
Matthew Silver: "Niektórzy uznają mnie za bredzącego szaleńca, pompatycznego "artystycznego" hipstera lub spragnionego uwagi dziewięciolatka, lecz ludzie ci nie rozumieją jaka jest rola klauna w społeczeństwie. Czytajcie między wierszami, a zaczniecie widzieć rzeczy z innej perspektywy. Przełamując granice, zapewniam wam, widzom, pozwolenie na otwarcie umysłu i uświadomienie sobie, że nie jest niczym zdrożnym od czasu do czasu zachowywać się głupio. Możemy oszukiwać się, sądząc, że wiemy wszystko, nieustannie dążąc do doskonałości w społeczeństwie, które wymaga cywilizowanej, pracowitej, poważnej jednostki. Nie możemy być doskonali. Jeśli damy sobie szansę na niedoskonałość, być może będziemy potrafili pozwolić przeszkodom, by uczyniły nas pokorniejszymi - a nie sztywniejszymi. W końcu zdołamy na tyle osłabić naszych strażników, że dotrzemy do naszej najbardziej podstawowej potrzeby: dawania i otrzymywania miłości".
W_100: Anne Herwanger ORGANIZACJA FESTIWALU TEATRALNEGO: Pojęcia, pytania, podejścia kuratorskie
Prezentacja dziesięciu najlepszych offowych przedstawień ostatniego sezonu. Wieloaspektowe ujmowanie tematu europejskiej polityki wobec uchodźców. Wspieranie młodych początkujących artystów. Uwidacznianie sceny sztuki ulicznej z zapomnianej dzielnicy: Podczas pierwszej edycji warsztatów ORGANIZACJA FESTIWALU TEATRALNEGO pracowaliśmy nad strukturą organizacyjną, natomiast podczas drugiej zajmiemy się pojęciem festiwalu teatralnego. Analizując różne koncepcje festiwalowe, zidentyfikujemy rozmaite aspekty tworzenia programu festiwalu teatralnego: przestrzeń, czas, motto, konkretne tematy itp. W oparciu o te kryteria uczestnicy w małych grupach będą tworzyć koncepcje wyimaginowanych festiwali.
Anne Herwanger - ukończyła studia z dziedziny teatru i medioznawstwa oraz filologię germańską w Erlangen, gdzie przez kilka lat organizowała również międzynarodowy festiwal tańca i performansu ARENA of the young arts. (www.arena-festival.org) Mieszka i pracuje w Berlinie, gdzie poza innymi projektami organizowała też 100&176; Berlin Festival w Sophiensaele, była kierownikiem produkcji WINTERAKADEMIE, artystycznego projektu badawczego dla dzieci i młodzieży w berlińskim Theater an der Parkaue.
W_100: Tina Pfurr Spotkanie z dyrektor Ballhaus Ost
Tina Pfurr
Urodzona w 1980 roku w Kassel. Studiowała filologię germańską i filozofię na Berlińskim Uniwersytecie Technicznym. Oprócz współpracy w roli aktorki, performerki i narratorki z takimi artystami jak Katrin Rothe, Paul Plamper, Ze Celso i Gob Squad, Pfurr stworzyła również kilka spektakli autorskich m.in. Mein Weg trifft 15 Minuten Ruhm dla Rollende Road Schau, Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz, 2005 lub mini-musical unbekannt together!. Od 2001 roku stale współpracuje z Rene Polleschem w Volskbuehne. Od 2003 roku działa jako niezależna producentka przedstawień teatralnych i słuchowisk radiowych m.in. dla Paula Plampera, agentur kriwomasow, vorschlag:hammer i Helene Hegemann. Od 2002 roku pracuje jako aktorka telewizyjna i filmowa. Tina Pfurr jest członkinią oft he performance collctives taheter unkst oraz torstrasse-intim. Od 2011 roku razem z Danielem Schraderem należy do artystycznego zespołu kierującego Ballhaus Ost.
Ballhaus Ost
Założony w 2006 roku, Ballhaus Ost to niezależna scena służąca prezentacji teatru, performanceu i tańca. Ośrodek znajduje się przy Pappelallee 15 w berlińskiej dzielnicy Prenzlauer Berg. Pod kierownictwem artystycznym Tiny Pfurr i Daniela Schradera zapewnia miejsce zarówno dobrze znanym, jak i wciąż jeszcze nieznanych artystom bogatej i żywej niezależnej sceny teatralnej Berlina. Jako miejsce spotkań artystów, którzy są gotowi i chętni do eksperymentów oraz zaciekawionych ich działaniami widzów, Ballhaus Ost stanowi dynamiczny ośrodek dla ludzi, których pasją jest konfrontacja z codziennymi realiami.
Dofinansowanie
Funded by the Doppelpass Fund of the 
Partnerzy
Organizator, mecenat
