"The Living Room" - prezentacja procesu twórczego

16 grudnia - godzina 19.00
17 grudnia - godzina 17.00
18 grudnia - godzina 12.00

The Living Room - Żywy Pokój - opus w dziedzinie Sztuki jako wehikułu, zabiera nas do domu, do miejsca, w którym witamy innego. Wychodząc od tego podstawowego działania, które może mieć miejsce w salonie, rozpoczynamy dociekania, w jaki sposób potencjalności rzemiosła performatywnego mogą zarówno wzbogacać codzienne realia, relacje międzyludzkie, jak i być przez nie wzbogacane. Jak nasz pokój może ożyć? Jak można być z innym w taki sposób, że codzienność przechodzi płynnie w to, co niecodzienne? Tutaj świadek ma szansę zgubić swoją anonimowość, staje się jednostką, gościem. W ramach naszego spotkania wydarzenie performatywne rozwija, w uporządkowany i precyzyjny sposób, żywy strumień działań, opartych na pracy z pieśniami tradycji, jak również z tekstami, które badają, co jest potrzebne, aby obudzić się twarzą w twarz ze sobą, z innym i ze światem.
"Jesteś w domu. Odpocznij tu przez chwilę. Może to twój dom, późnym popołudniem. Siedzisz i zamykasz oczy. Otwierają się na sen, w którym dźwięki, przedmioty i słowa pojawiają się, jak gdyby wyłaniały się z tapety. Człowiek zadaje pytanie, czy to mój dom? Odpowiedź rozchodzi się po całym pomieszczeniu falami i pęka. Co pozostanie, gdy się obudzisz? Zawieszone resztki, spokojne jak kawałki układanki, czekają."

"Trzydzieści lat Workcenter. Retrospektywa" - konferencja

18 grudnia - godzina 16.30

W ramach programu "Trzydzieści lat Workcenter. Retrospektywa" Thomas Richards zabierze publiczność w podróż przez kolejne fazy badań nad performatyką prowadzoną w Workcenter. Przez trzydzieści lat swojej historii Workcenter dokumentował wiele ze swoich dzieł performatywnych w krytycznych momentach ich rozwoju. W ramach retrospektywy - łączącej analizę, prezentację fragmentów filmów oraz dyskusję - publiczność zetknie się z praxis Workcenter od jego początków, poświęconych Sztuce jako wehikułowi, przez okres skrajnego otwarcia, w którym czynnie testowano relację między teatrem a Sztuką jako wehikułem. Prezentacja doprowadzi nas do dzisiejszych performatywnych opusów Workcenter, który uosabiają bieżące dociekania badawcze, nie tylko w odniesieniu do pogłębiania eksploracji istoty ludzkiej w działaniu, lecz również do poszerzenia sposobów, na jakie zasadnicze aspekty badań mogą wejść w kontakt z jednostkami, kulturami i społeczeństwami.

"ŻYWA PIEŚŃ - LIVING SONG: AKCJA/INTENCJA" - warsztat

20 grudnia - godzina 17.00-20.30
21 grudnia - godzina 17.00-20.30

warsztat prowadzony przez Thomasa Richardsa z asystą członków The Focused Research Team in Art as Vehicle>br /> Spotkanie z Thomasem Richardsem i członkami jego zespołu Workcenter, którzy będą starali się odkryć twórczy potencjał każdego z uczestników poprzez pracę nad pieśnią. Uczestnicy wejdą w kontakt z praktyczną pracą opartą na pieśniach z tradycji afrykańskich i afro-karaibskich, z podejściem do głosu, impulsu i działania, które stanowi samo serce badań Workcenter od blisko trzydziestu lat. To podejście do pieśni bada potencjalny wpływ, jaki rytmiczne i melodyczne cechy danej pieśni mogą mieć na osobę, która śpiewa.

"POWRÓT DIONIZOSA. METODA THEODOROSA TERZOPOULOSA"

28 grudnia - godzina 10.00-15.00
29 grudnia - godzina 10.00-15.00

warsztat prowadzony przez Theodorosa Terzopoulosa, Savvasa Stroumposa i Przemysława Błaszczaka "Proces prób w Teatrze Attis nie jest pokazem koncepcji dramatycznej; to przygoda w podróż do krajobrazu pamięci, poszukiwanie zagubionych kluczy jedności pomiędzy ciałem i mową, słowem, jako naturalną jednością." (Heiner Müller, Berlin, 1987)
Warsztat ten jest wstępem do uznanej i wpływowej metody Theordorosa Terzopoulosa, nauczanej w międzynarodowych akademiach dramatu, w szkołach dramatycznych i na uniwersytetach, a także inspirującej aktorów z całego świata. Metoda Terzopoulosa skupia się na wyzwoleniu uwięzionej energii i głosu, a jej celem jest odtworzenie utraconej jedności między słowem a ciałem.
Ten paradygmat treningu za pośrednictwem sekwencji dynamicznych ćwiczeń fizycznych i wokalnych został stworzony po to, by kultywować podstawowe zasady rzemiosła performera: kontrolę przeponowego oddechu, skupienie na ciele, wzmocnienie i aktywację osi cielesnych w połączeniu z centrum ciała, wyzwolenie źródeł dźwięku i rezonatorów ciała. Uczestnicy warsztatu będą badać elementy treningu w połączeniu z rytmiczną interpretacją tekstu (starożytnej tragedii greckiej oraz tekstów klasycznych).

"THEATRE ECONOMIUM"

28 grudnia - godzina 18.00

film dokumentalny, 87', wywiady: Giorgos Voudiklaris i Dimistris Trikas, produkcja: Dimistra Dernikou, zdjęcia: Yiannis Spiliopoulos, Kostas Tsekouras, scenariusz i reżyseria: Dimitris Trikas
Film dokumentalny poświęcony twórczości Theodorosa Terzopoulosa. Ramę kompozycyjną obrazu stanowią wypowiedzi reżysera na temat historii Teatru Attis, istoty poszukiwań teatralnych, fascynacji tragedią antyczną i dramaturgią Bertolta Brechta i Heinera Müllera, a także roli treningu oraz edukacji teatralnej. Jak sam podkreśla, w Teatrze Attis istotne znaczenie odgrywają trzy osie: ontologiczna, polityczna oraz erotyczna. Wszystkie trzy można odnaleźć w zrealizowanych przez zespół spektaklach: m.in. w"Bachantkach" Eurypidesa, "Mauzerze" Müllera, "Ajaksie. Szaleństwie" Sofoklesa i "Pannie Julii" Strindberga, których fragmenty znalazły się w filmie.

"POWRÓT DIONIZOSA. METODA THEODOROSA TERZOPOULOSA"

29 grudnia - godzina 18.00

Spotkanie z Theodorosem Terzopoulosem, Savvasem Stroumposem i Przemysławem Błaszczakiem.
Prowadzenie: Monika Blige

"Od starożytności performer to definicja ciała, to synonim ciała. Dzisiejszy teatr powinien przywrócić i kultywować ten odnowiony etos: ideę uniwersalnego ciała. Performer musi znajdować się w centrum działania teatralnego, z samoświadomością, wiedzą i wojowniczością. Kultywowanie ciała, świątyni sytuacji, instynktów i zmysłów to bolesne wezwanie naszych czasów, nieustannie zagrożonych barbarzyństwem.
Świat się zmienił, a performer musi kultywować owocny krytycyzm wobec rzeczy, nieustannie wyrażając swoją mękę: teatr jest czymś innym niż myśleliśmy do dziś i musi odejść gdzie indziej. Konieczny jest ponowny namysł nad teatrem poprzez sztukę performera. Wierzę, że jest to droga teatru w XXI wieku, stuleciu wielu redefinicji. Brak nam Dionizosa, jest on na wygnaniu, idea człowieka konfrontacyjnego jest utracona, a wraz z nią znikła droga ku mierze, harmonii, Itace. Czy uda się ją odnaleźć? Czy Dionizos powróci?"

Theodoros Terzopoulos jest jednym z najważniejszych reżyserów europejskich. W swoim dorobku ma ponad dwa tysiące spektakli wystawianych na deskach teatrów na całym świecie (od Pekinu i Tajwanu po Nowy Jork i Kolumbię). Jego metoda pracy ukazała się w wielu językach europejskich pod tytułem "Powrót Dionizosa" i stosowana jest powszechnie jako podstawa treningu aktorskiego, wzbogacając tym samym żywą tradycję europejską. Metoda Terzopoulosa nie jest związana z żadną kulturą i nie dokonuje kulturowego wykluczenia. Stanowi metodę antropologiczną opartą na jednoczesnym pominięciu oraz przedłużeniu codziennego ciała tak, aby stworzyć nową jaźń aktorską. Nie powinno zaskakiwać, że postać Dionizosa, boga destrukcji i odrodzenia, zawsze stanowiła dla niego silne źródło inspiracji, dowodząc, że dionizyjskość jest zarówno impulsem artystycznym, jak i siłą twórczą. (ze strony www Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu)
W spotkaniu weźmie udział Theodoros Terzopoulos, jego aktorzy: Savvas Stroumpos i Przemysław Błaszczak oraz Monika Blige - zastępca dyrektora ds. programowych Instytutu im. J. Grotowskiego.