Część II. Dekonstrukcja opowieści.

Spotkanie z Teatrem Krepsko

Spotkanie z Linneą Happonen i zespołem Teatru Krepsko pozwoliło szerszej publiczności na zapoznanie się z bogatym dorobkiem grupy, z kierunkami zainteresowań, a także z metodami i technikami, którymi się posługują w budowaniu swoich projektów.

TEATR KREPSKO

Niezależna grupa teatralna, założona wiosną 2001 r. przez studentkę lalkarstwa Finkę Linneę Happonen oraz aktora i reżysera Petra Lorenca (1975-2006). Od początku zespół koncentruje się głównie wokół teatru lalek, tańca, pantomimy, śpiewu i muzycznej improwizacji. Ich działania określane są mianem teatru sytuacyjnego: powstające na scenie obrazy poddawane są dekonstrukcji, a kreacje poszczególnych aktorów przekształcane w pasmo nielogicznych względem siebie reakcji, w rezultacie budując absurdalne sytuacje. Poza przekazem i narracją, dla Krepska ważne jest pozostawienie widzowi większej przestrzeni na interpretację, ale i na czerpanie przyjemności z oglądania spektaklu. W tym celu nie ustają w poszukiwaniu pełnych energii i interesujących form wyrazu.

Grupa znana jest na całym świecie, przede wszystkim ze swoich pantomimicznych improwizacji, absurdalnego czarnego humoru i poetyckiej metaforyczności. W swój boleśnie ludzki, pełen niewypowiedzianych życzeń, ale i dziecinnej radości świat, Krepsko wprowadza widza posługując się językiem teatru absurdu i elementami poetyckiej klaunady. Niemal wszystkie ich spektakle pozbawione są słów. Siedziba czesko-fińskiej grupy znajduje się w Pradze, jednak jej członkowie i goście pochodzą z wielu krajów, bardzo często także występują za granicą: w Niemczech, na Węgrzech, Holandii, Belgii, Luksemburgu, Hiszpanii, Chorwacji, Słowenii, Austrii, Irlandii, USA, Kanadzie, Chile i Pakistanie.

Warsztaty

Ich warsztat i metoda pracy twórczej ukierunkowana jest na wydobywanie potencjału kreatywności, w wyniku zderzania ze sobą pozornie nieprzystawalnych, przeciwstawnych sobie zadań aktorskich, co prowadzi do wywołania napięcia pomiędzy znaczeniem, działaniem, kontekstem sytuacyjnym i przestrzennym. Praca opiera się na improwizacji indywidualnej i grupowej, wykorzystuje spontaniczność reakcji, uczy zasad budowania puenty i użycia elementu zaskoczenia jako wartości twórczej. Warsztat ma charakter spotkania praktyków teatralnych i jest ukierunkowany na proces twórczy.

Fragile

"Kiedy spoglądasz na kawałek delikatnie wytoczonego szkła, myślisz o dwóch rzeczach: jak jest on piękny i jak łatwo można go zniszczyć..." Tennessee Williams

Wszyscy wiemy, że igranie z elektrycznością jest fascynujące, ale i niebezpieczne zarazem. Główną bohaterką spektaklu jest Laura, jedna z postaci sztuki "Szklana menażeria" Tennessee Williamsa. Bezgłośnie obracający się gramofon, szkło i cisza: oto pokój Laury. Wszystko jest przezroczyste, kruche. To przestrzeń subiektywnej, medytacyjnej i poetyckiej siły, ale jednocześnie przestrzeń zagrożenia - kiedykolwiek zbliżają się inni ludzie.

Fragile jest spektaklem silnie wizualnym, operującym przede wszystkim światłem i ruchem. Opowiada o nieskończoności międzyludzkiego dystansu, niemożliwej do przekazania samotności, ale także o wolności, jaka się z nią nierozerwalnie wiąże.