Część I. "Piotr Borowski i Studium Teatralne. Opowieść dokumentalna"

Spotkanie pierwsze zatytułowane: "Opowieść dokumentalna" i poświęcone twórczości Studium Teatralnego z Warszawy, a także indywidualnej drodze twórczej Piotra Borowskiego, jego doświadczeniom z wypraw teatralnych, praktyce aktorskiej, praktyce pedagogiczno-reżyserskiej, a przede wszystkim pracy artystycznej z "prawdziwą historią", dokumentem. Gościem specjalnym projektu będzie Hanna Krall, całość poprowadzi Tadeusz Kornaś.

Koniec Pieśni

Film jest relacją z powrotu w miejsca, do których dotarł autor zimą 1980/81 podczas trzymiesięcznej pieszej wyprawy teatralnej do podbiałostockich wsi, gdzie zebrał na taśmach magnetofonowych zapisy pieśni, które, w geście wdzięczności za spektakl, śpiewali młodym aktorom ówcześni mieszkańcy. Borowski wrócił po 27 latach do dzieci i wnuków ludzi, którzy go wtedy przyjmowali, aby symbolicznie zwrócić im nagrane melodie. Film pokazuje, jak reagują na nie ci, od których pieśni odeszły. Chodziło o bardzo osobisty odzew na bliskich, przodków, na kulturowe dziedzictwo; o to, jak starzy ludzie żyją poprzez pieśń w swych wnukach, dzieciach, następcach, co się dzieje z kulturą po upływie ćwierć wieku, jakim szlakiem biegnie dzisiaj ten stary ślad."

Król kier znów na wylocie

Przedstawienie zrealizowane na podstawie książki Hanny Krall. Głównym wątkiem spektaklu jest historia młodej Żydówki, która w trakcie II wojny światowej po ucieczce z getta udaje Polkę i Niemkę, by w ten sposób odnaleźć swojego męża i wyciągną ć go z obozu koncentracyjnego. Jej miłość staje się wstrząsającym "sposobem" na przetrwanie. Los bohaterki jest wpisany w strukturę działań aktorskich - czas nie płynie tutaj linearnie, opowieść dzieje się "współcześnie", pojęcie "dzisiaj" jest tylko kolejnym ogniwem w bardzo długim i starym kontinuum. Nie jest to dokumentalna rekonstrukcja ponadczasowa opowieść o sile ludzkiego oddania i miłości.

Linia powrotu

Próba emocjonalnego i refleksyjnego powrotu do czasów dzieciństwa. Spektakl jest rozmową bohatera z przyjacielem, a zarazem pełną metafor analizą jego życia - win, zaniedbań, uwikłań, zależności.

Kiedy myślę o swoim dzieciństwie widzę siebie, jako małego chłopca bawiącego się na ruinach warszawskiego getta. Wtedy dla mnie, dzieciaka, przeszłość niewiele znaczyła. Miałem dość kłopotów z sobą samym, zawężonym, nieśmiałym, transformującym swoje otoczenie, zwłaszcza rodzinę, w swoją wyimaginowaną baśń. Wyobrażałem sobie, że jestem Arielem, lotnym duchem, a moja rodzina przeróżnymi postaciami z "Burzy" Szekspira - a to za sprawą jednej z kilku książek , k t ó r a z niewiadomych powodów znalazła się w moim domu.

Piotr Borowski

Reżyser teatralny, aktor. Twórca Studium Teatralnego. Od 1975 roku związany z Teatrem "Laboratorium" Jerzego Grotowskiego. W latach 1977-1983 był aktorem i muzykiem w Teatrze Gardzienice. W latach 1985-1993 pracował w Ośrodku Jerzego Grotowskiego w Pontederze (Włochy), gdzie współpracował m.in. z Thomasem Richardsem. W 1996 roku założył niezależną grupę teatralną Studium Teatralne, z którą zrealizował wiele przedstawień, prezentowanych w kraju i za granicą. Pracę grupy charakteryzuje silna ekspresja aktorska oraz ruch sceniczny z elementami tańca nowoczesnego. Historie opowiadane przez aktorów Studium odnoszą się do kondycji współczesnego człowieka.

Tadeusz Kornaś

Wykładowca Katedry Teatru Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 2004-2008 red. nacz. Gazety Teatralnej "Didaskalia", autor licznych artykułów i książek o tematyce teatralnej, m.in. znakomitej monografii poświęconej teatrowi Gardzienice oraz zbioru tekstów "Aniołom i światu widowisko" - o teatrze który "próbuje uderzać w niebo" (o spektaklach i drodze twórczej m.in. Jerzego Grotowskiego, Piotra Borowskiego, Włodzimierza Staniewskiego, Tomasza Rodowicza, Krzysztofa Czyżewskiego, Kazimierza Dejmka, Krzysztofa Warlikowskiego, Krystiana Lupy, Anatolija Wasiliewa, Eimuntasa Nekrošiusa)