14. Spotkania Teatralne - OKNO 2011

14. - 22. Października 2011
4. - 6. Listopada 2011

WYDARZENIA FESTIWALU

ODIN TEATRET

Odin Teatret to grupa teatralna założona w 1964 roku przez włoskiego reżysera Eugenio Barbę. Siedzibą teatru jest duńskie miasteczko Holstebro.

Eugenio Barba, urodzony w 1936 roku we Włoszech, jako osiemnastolatek wyemigrował do Norwegii, gdzie pracował jako spawacz i marynarz, a także studiował na Uniwersytecie w Oslo. W 1961 roku trafił do Polski, początkowo jako student warszawskiej PWST, a następnie asystent Jerzego Grotowskiego, reżysera nieznanego jeszcze wówczas szerzej Teatru 13 Rzędów w Opolu. Po trzech latach "terminowania" oraz podróży do Indii, Barba powrócił do Norwegii, gdzie wraz z grupą młodych ludzi założył własną grupę, nazwaną Odin Teatret.

W 1966 roku Odin Teatret przyjął zaproszenie władz duńskiego miasteczka Holstebro i na starej farmie stworzył jedyne w swoim rodzaju laboratorium teatralne. Od 1979 roku miejsce to stało się również siedzibą Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru (ISTA), miejscem niezwykłej wymiany interkulturowej, w którym rozmaite, głównie euroazjatyckie tradycje teatralne, jak np. włoska, klasyczny indyjski teatr kathakali, czy japoński teatr no spotykają się ze sobą w twórczym dialogu. ISTA to również wielokulturowa sieć współpracy uczonych zainteresowanych antropologią teatru.

Ponad czterdziestoletnia działalność Odin Teatret zaowocowała blisko siedemdziesięcioma przedstawieniami, prezentowanymi na całym świecie. Do najbardziej znanych należą Ferai (1969), Min Fars Hus (Dom mojego ojca) (1972), Popioły Brechta (1980), Ewangelia z Oxyrhincus (1985), Talabot (1988), Itsi Bitsi (1991), Kaosmos (1993) i Mythos (1998). W kolejnych produkcjach Barba wraz ze swym zespołem stopniowo wypracowywał i rozwijał metody i idee, stosując od 1974 roku praktykę "barteru", wymiany artystycznej ze społecznościami nie mającymi doświadczeń teatralnych (np. do południowoamerykańskiego plemienia Yanomani). Bogate w warstwie wizualnej i dźwiękowej, poetyckie w nastroju i niejednokrotnie radykalne w swej politycznej wymowie spektakle cechuje autentyzm przekazu, dzięki któremu udział w nich stanowi szczególne przeżycie, niezależnie od stopnia zrozumienia ich erudycyjnej symboliki.

www.odinteatret.dk

"SPALIĆ DOM. RODOWÓD REŻYSERA" - SPOTKANIE Z EUGENIO BARBĄ, PROMOCJA KSIĄŻKI.

PROWADZENIE: LESZEK KOLANKIEWICZ.

Ważnym elementem pobytu Odin Teatret w Szczecinie będzie spotkanie z Eugenio Barbą oraz promocja polskiego przekładu jego najnowszej książki Spalić dom. Rodowód reżysera, która właśnie ukazuje się nakładem Instytutu im. Jerzego Grotowskiego. Bezprecedensowa "zawodowa autobiografia" wybitnego reżysera i teoretyka zawiera zarówno opisy metod jego pracy i praktycznych technik, jak i doświadczeń życiowych.

Spotkanie poprowadzi Leszek Kolankiewicz, wybitny kulturoznawca i antropolog widowisk, dyrektor Instytutu Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim i wykładowca warszawskiej Akademii Teatralnej (Wydział Wiedzy o Teatrze), współpracownik Jerzego Grotowskiego w okresie Parateatru i Teatru Źródeł, a także autor licznych tekstów zamieszczanych w "Dialogu" i znakomitych książek "Święty Artaud", "Samba z bogami", "Dziady. Teatr święta zmarłych" i "Wielki mały wóz".

Kopię ziemię, nawadniam ją, zasilam nawozem i sieję zboże. Czekam. Z ziaren wyrastają łodygi i kłosy. Młócę. Suszę i mielę ziarno. Mieszam mąkę z wodą, dodaję sól i drożdże. Wyrabiam ciasto. Jeszcze raz czekam. Obserwuję wyrastanie, prawdziwy cud, owoc doświadczenia i troski o szczegóły. Dłońmi nadaję kształt ciastu. Wkładam je do pieca i kontroluję czas pieczenia. Wyciągam bochenek z pieca i czekam aż trochę ostygnie. Teraz mogę jeść ciepły chleb. (fragment książki)

Eugenio Barba: Spalić dom. Rodowód reżysera, przekład z języka włoskiego Anna Górka, Instytutu im. Jerzego Grotowskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Wrocław - Warszawa 2011.

www.odinteatret.dk

"THE CHRONIC LIFE" - ODIN TEATRET [Dania]

PRZEWLEKŁE ŻYCIE - przedstawienie ***

Spektakl dedykowany jest Annie Politkowskiej i Natalii Estemirowej, rosyjskim pisarkom i działaczkom praw człowieka, zamordowanym przez nieznanych sprawców w latach 2006 i 2009 za swój sprzeciw wobec konfliktu w Czeczenii.

POSTACIE: Czarna Madonna, wdowa po baskijskim oficerze, czeczeński uchodźca, rumuńska gospodyni domowa, duński prawnik, muzyk rockowy z Wysp Owczych, chłopiec z Kolumbii, poszukujący zaginionego ojca, włoski skrzypek uliczny, dwóch najemników.

Akcja The Chronic Life rozgrywa się symultanicznie w wielu częściach Europy w 2031 roku, po trzeciej wojnie światowej. Jednostki i grupy rozmaitego pochodzenia spotykają się i konfrontują, w efekcie wykorzeniających wojen i braku zatrudnienia.

Mały chłopiec przybywa z Ameryki Łacińskiej w poszukiwaniu swojego ojca, który zaginął w niewyjaśniony sposób. "Przestań szukać swojego ojca" mówią mu ludzie, odprowadzając go od drzwi do drzwi.

Nie ocali go ani wiedza, ani niewinność. To nowa ignorancja pomoże mu odkryć właściwe drzwi. Na przekór zdumieniu nas wszystkich, którzy już nie wierzymy w niewiarygodne: że jedna ofiara warta jest więcej niż jakakolwiek wartość. Więcej niż Bóg.

Występują: Kai Bredholt, Roberta Carreri, Jan Ferslev, Elena Floris, Donald Kitt, Tage Larsen, Sofia Monsalve, Fausto Pro, Iben Nagel Rasmussen, Julia Varley.

Tekst: Ursula Andkjar Olsen i Odin Teatret
Dramaturgia: Thomas Bredsdorff
Konsultant literacki: Nando Taviani
Reżyseria światła: Odin Teatret
Konsultant oświetleniowy: Jesper Kongshaug
Przestrzeń sceniczna: Odin Teatret
Konsultant przestrzeni scenicznej: Jan de Neergaard, Antonella Diana
Muzyka: Odin Teatret, melodie tradycyjne i współczesne
Kostiumy: Odin Teatret, Jan de Neergaard
Reżyser techniczny: Fausto Pro
Asystenci reżysera: Raúl Iaiza, Pierangelo Pompa, Ana Woolf
Dramaturgia i reżyseria: Eugenio Barba
First performance:  Holstebro 12 September 2011
Production: Nordisk Teaterlaboratorium (Holstebro), Teatro de La Abadía (Madrid), The Grotowski Institute (Wroclaw)

Ze względu na to, że Odin Teatret przygotowuje własną trybunę dla widowni, widzowie poruszający się na wózkach inwalidzkich proszeni są o uprzednie poinformowanie o tym organizatorów. Zapewnione zostaną dwa wózki inwalidzkie na sali; z racji ograniczonej przestrzeni osoby korzystające z wózków elektrycznych będą proszone o przeniesienie się na te uprzednio przygotowane, z wszelką niezbędną pomocą organizatorów.

Nikt, włączając w to przedstawicieli władz lokalnych, obsługi technicznej, inspekcji przeciwpożarowej, woźnych teatralnych itp., nie może znajdować się w pomieszczeniu podczas przedstawienia, o ile nie siedzi pośród widzów zajmując jedno ze 120 miejsc na widowni. Spóźnieni widzowie nie zostaną wpuszczeni po rozpoczęciu przedstawienia.

Przedstawienie nie jest odpowiednie dla dzieci poniżej 12 lat. Zabronione jest wykonywanie zdjęć, filmowanie i lub dokonywanie nagrań dźwiękowych podczas przedstawienia. Zakaz ten obejmuje również przedstawicieli prasy.

www.odinteatret.dk

"THE DEAD BROTHER" - ODIN TEATRET [Dania]

NIEŻYJĄCY BRAT
- Pokaz metod pracy -

Aktorka: Julia Varley.

Nieżyjący brat to pokaz pracy Odin Teatret nad tworzeniem spektakli.

Nieżyjący brat opisuje etapy pracy, rozpoczynającej się od poetyckiego tekstu, który następnie przeradza się w "poemat w przestrzeni" - w spektakl.

Przedstawione zostają różne etapy procesu, w którym tekst, aktor i reżyser wzajemnie na siebie oddziałują. Pokazane są pierwsze kroki stwarzania przez aktora swojej scenicznej obecności, aż do kroku ostatniego, w którym tekst, poprzez formę i precyzję działań, zyskuje rytm i gęstość znaczenia.

Energia widzów może wówczas roztańczyć się, mentalnie i zmysłowo. Niedostrzeżonym twórcą w teatrze jest widz.

Nieżyjący brat jest pokazem metod pracy, w którym cud świeżej wody wyjaśniony jest poprzez sekwencję chemicznych równań, a później zaprezentowany w momencie, w którym pierwiastki nie dadzą się już wyodrębnić i wyjaśnić, lecz tylko doświadczyć.

www.odinteatret.dk

"TRACES IN THE SNOW" - ODIN TEATRET [Dania]

ŚLADY NA ŚNIEGU
- Artystyczna autobiografia aktora -

Aktorka: Roberta Carreri.
Czas trwania: 1 godz. 45 min.

Każde przedstawienie opowiada historię. Postacie należące do świata fikcji stają się dla widza - dzięki aktorskiej technice -wiarygodną rzeczywistością.

W Śladach na śniegu aktorska technika sama staje się protagonistą. Aktorka prowadzi dialog z tajemnicami poprzedzającymi i wynikającymi z budowania postaci i tworzenia spektaklu - oraz z samym procesem; odkrywa te tajemnice.

Napięcie cechujące każdy dramat jest obecne także w tym spektaklu/pokazie metod pracy, dzięki konfrontacji dwóch trybów zachowania aktorki: codziennego i scenicznego.

www.odinteatret.dk

"TEATR AWANGARDOWY I POLITYKA POJAWIANIA SIĘ" - JON REFSDAL MOE [Norwegia]

- Wykład -

Dyrektor Black Box Teater w Oslo przedstawi wykład na temat: Teatr awangardowy i polityka pojawiania się.

Od czasu odejścia od teatralnego realizmu, teatr awangardowy skierował się w stronę idei pojawiania się. Zamiast reprezentować zastaną, precyzyjnie osadzoną w przestrzeni rzeczywistość, praktycy i teoretycy teatru awangardowego skupili się na zdolności teatru do powoływania do istnienia nowych bytów. Czym jest ten 'inny' wytwarzany w teatrze? W jaki sposób ów 'inny' wiąże się z ideą spektaklu i teatralnej kreacji?

W wykładzie zagadnienie "polityki pojawiania się" prześledzone zostaje historycznie biorąc za punkt wyjścia brzemienny w skutki traktat Antonina Artauda "Teatr i jego sobowtór" i podejmuje dyskusję wokół idei, koncentrując się na skandynawskich artystach takich jak Odin Teatret, Mette Edvardsen i Vegard Vinge.

www.blackbox.no

"THE FLYING CARPET" - ODIN TEATRET [Dania]

LATAJĄCY DYWAN
- Pokaz pracy -

Aktorka: Julia Varley.
Czas trwania: 1 godzina.

"Tekst jest niczym dywan, który musi odlecieć w dal". To zdanie stanowi punkt wyjścia pokazu, torującego sobie drogę poprzez spektakle Odin Teatret z ostatnich trzydziestu lat, w których Julia Varley brała udział.

Wokalnemu działaniu, które stanowi przykład przejścia słowa od formy pisanej - do przestrzeni, od chłodu papieru - do wolności interpretacji, towarzysz kilka kluczowych wyjaśnień;

www.odinteatret.dk

"AIR SENSIBLE" - ROB VAN RIJSWIJK & JEROEN STRIJBOS [Holandia]

- Koncert na duet akordeonowy i elektronikę na żywo -

"tam, gdzie zacierają się granice pomiędzy muzyką elektroniczną i akustyczną"

Z każdym wdechem powietrza, wymieniasz coś z otoczeniem. Jest to najbardziej intymny, bezpośredni i natychmiastowy sposób komunikacji ze światem wokół ciebie. Na tej koncepcji opiera się Air Sensible. Jest to projekt kompozytorów Roba van Rijswijka i Jeroena Strijbosa we współpracy z akordeonistkami Pieternelem Berkersem i Renée Bekkers (tworzącymi duet Toeac).

Współpraca ta opiera się na wymianie informacji i materiałów dźwiękowych. Air Sensible to dzieło przestrzenne, w którym elektroniczne dźwięki tworzy się na miejscu z użyciem muzyki granej przez akordeonistki. Tak jak w akcie oddychania, to, co wzięte zostaje zatrzymane i przetworzone, a następnie, w innej formie, oddane; istnieją miejsca, w których te dwa światy łączą się ze sobą, zacierając granice pomiędzy muzyką elektroniczną i akustyczną.

Raz jeszcze akordeon okazuje się być jednym z najbardziej wszechstronnych instrumentów akustycznych. Można sprawić, że szepcze i krzyczy, dygocze, tańczy i przymila się, a nawet wydobywa z siebie westchnienie.

W odpowiednich dłoniach - kontrolowanych przez odpowiednie myśli - system elektroniczny stanowi niezwykle delikatny instrument. Można go używać do badania tego, co dzieje się wokół; można to nagrywać, poddawać obróbce, a następnie wprowadzać ponownie do otoczenia, co sprawia, że oryginalny, źródłowy dźwięk i dźwięk wytworzony pozostają w swoistym a-symbiotycznym związku - i stwarzają w ten sposób nowe byty. Podobnie jak przy pomocy elektroniki można spowodować, że dźwięki krążą po sali, można również sprawić, że akordeony krążą wokół znajdującej się pośrodku pomieszczenia publiczności.

To właśnie dzieje się w Air Sensible, przestrzennym muzycznym doświadczeniu, pełnym kontrastów, zmiennych nastrojów, dźwięków, które cechuje kruche piękno, lecz również przytłaczającą moc.

www.strijbosvanrijswijk.com

"BLACK" - METTE EDVARTSEN [Norwegia]

"BLACK" [CZERŃ]- przedstawienie

Jeśli rozejrzeć się nieco po dowolnym teatrze, z pewnością odnajdziemy pomalowane na czarno krzesło, stół, pudło, półkę, a nawet bardziej abstrakcyjne kształty, które niegdyś miały bardzo konkretny cel. W teatrach często maluje się przedmioty na czarno, aby sprawić, że nie będą widoczne, zlewając się z otaczającymi kulisami, że staną się częścią przestrzeni lub, że znikną.

"Czerń" to solowe przedstawienie na temat tego jak przedmioty pojawiają się. Przestrzeń jest pusta. Nie ma w niej żadnych rzeczy. Poprzez wypowiadane słowa i ruchy w przestrzeni, stanie się widoczny świat, w którym wykonawca jest pośrednikiem między publicznością a tym, co tam jest. Jest to gra w czasie i przestrzeni, w której fizycznie obecne jest jedynie ciało, wykonujące działania i trzymające niewidoczne przedmioty, nieustannie próbujące przerzucić most nad przepaścią oddzielającą myśl i doświadczenie, pomiędzy tu i tam.

Nie interesują mnie przedmioty same w sobie, lecz to, że jesteśmy nimi zainteresowani. Interesuje mnie, jak sytuacje pozostawiają ślady w pamięci i jak pamięć staje się aktywnym elementem naszego odczytania czegoś.
[Mette Edvardsen]

Twórczość Mette Edvardsen sytuuje się w obrębie sztuk widowiskowych, lecz artystka wykorzystuje również inne media, jak sztuka wideo i eksploruje inne formy twórczości, jak pisarstwo. Od 1996 roku Mette Edvardsen mieszka w Brukseli, gdzie pracuje jako tancerka i performerka m. in. z Christine de Smedt/Les Ballets C. de la B., Thomasem Hauertem/ ZOO (B), Lilią Mestre (PT/ B), Bock/ Vincenzi (UK), Martenem Spangbergiem (S), deepblue (N/B). Swoje prace tworzy od 2002 roku - prezentuje je na całym świecie i uczestniczy we wspólnych projektach z innymi artystami.

www.metteedvardsen.be

"NOT EVERY OBJECT USED TO NAIL IS A HAMMER" - GAËTAN BULOURDE [Walonia-Bruksela (Belgia)]

- Przedstawienie -

występują: Gaëtan Bulourde i Olivier Toulemonde.

Działania artystyczne Gaëtana Bulourde nawiązują do idei międzynarodowego ruchu artystycznego Fluxus, który patronuje artystom różnych dziedzin, przekraczającym wąskie specjalności ze specyficznym humorem oraz dystansem do tradycyjnej sztuki.

"Nie każdy przedmiot używany do przybijania jest młotkiem" to przedstawienie, które eksploruje pojęcie pracy poprzez dźwięki wydawane przez gwoździe i młotki.

Obecność młotka stanowi echo metafory Fryderyka Nietzschego, która pojawia się jako podtytuł jego dzieła "Zmierzch bożyszcz, czyli jak filozofuje się młotem".

Młot to narzędzie służące do wznoszenia konstrukcji, niszczenia, opukiwania, arbitrażu, naprawiania, rzeźbienia.
Młot to symbol pracy, rewolucji, siły, władzy, buntu, mocy, metafory.
Z młotem w dłoni jesteś w pracy.
Spektakl jest próbą zbadania pojęcia aktywności poprzez ciało zaangażowane w pracę.
Pracujemy - wytwarzamy.

"Nie każdy przedmiot używany do przybijania jest młotkiem" to cytat z Erwina Goffmana, amerykańskiego socjologa, twórcy hipotezy, że podczas spektaklu teatralnego praca aktorów polega na wykonywaniu aktorskich zadań składających się na przedstawienie, zaś praca widzów polega na nadawaniu występowi znaczeń.

Gaëtan Bulourde i Olivier Toulemonde przy użyciu młotka, trzech gwoździ i deski, starają się stworzyć dzieło, które - jako spektakl - samo staje się pracą. Towarzyszące temu procesowi dźwięki można porównać do muzyki konkretnej, w rozumieniu aforyzmu Johna Cage'a: "kiedy chcę posłuchać muzyki, otwieram okno".

Robert Filliou, francuski artysta ruchu Fluxus, na którego artyści powołują się w swoim przedstawieniu wielokrotnie, zwykł określać siebie jako artystę, który jest "do niczego", nie chcąc uznać artysty za eksperta w swojej wąskiej dziedzinie. Idąc za jego filozofią, artysta powinien być "do niczego", aby być dobrym we wszystkim.

Gaëtan Bulourde mieszka i pracuje w Brukseli. Studiował matematykę i grę na gitarze klasycznej. W latach dziewięćdziesiątych grał na gitarze basowej w różnych zespołach rockowych, do czasu aż pewna choreografka ujrzała, jak tańczy na imprezie i zaprosiła go do udziału w swym przedstawieniu tanecznym. Odtąd współpracował jako tancerz i/lub performer w różnych projektach, m.in. z Meg Stuart ("Replacement janvier 2006") i z Xavierem Le Royem ("Das Theater der Wiederholungen (steirischer herbst 2003), "e.x.t.e.n.t.i.o.n.s."). Od 1998 roku rozwija swoje własne projekty, np. "Pfuuf ou le bout de la langue" (2004) i "TV News Hasselt" (2006).

Olivier Toulemonde mieszka i pracuje w Berlinie. W 1993 roku został współzałożycielem "Collectif Ishtar" oraz "Collectif et Compagnie". Wykonuje muzykę improwizowaną z użyciem przedmiotów akustycznych lub nagłośnionych sprężyn. Prowadzi badania nad zjawiskiem słuchania, dźwiękiem i relacją pomiędzy dźwiękiem a przestrzenią. Współpracował z takimi artystami, jak N. Desmarchelier, M. Doneda, C. Sehnaoui, M. Forge, A. Palier, J. Wright. Jego ostatnie prace to "The Sound Metallurgy Trade Union" z A. Paquotte (2009), "Sięsmograph" (2008), "Empty Factory " (2008), oraz utwory radiowe: "Mosquito" (2009). Toulemonde był również odpowiedzialny za około piętnastu ścieżek dźwiękowych do prac video Muriel Toulemonde, które były wystawiane ma całym świecie. Jego ostatnim dziełem jest powstały w 2010 roku "Crickxstraat" (z Agnes Palier / FFHHH records)

www.bulgaet.book.fr/marteau

www.olivier-toulemonde.com

"ENTERTAINMENT ISLAND 1, 2, 3. - TRYLOGIA" - OBLIVIA [FINLANDIA]

- Przedstawienia -

Entertainment Island (Wyspa Rozrywki) to projekt dotyczący kultury popularnej i rozrywki. Oblivia drąży w głąb tego obszernego świata, poruszając się od jego lśniącej powierzchni do ciemnych i intymnych głębin; od rozrywki w skali przemysłowej przez poziom lokalny, aż do prywatnego. Trylogia jest pokazywana jako sztuka trwająca cały wieczór.

Entertainment Island 1 to pełna energii próba wniknięcia w strukturę przemysłu rozrywkowego (premiera w 2008 roku w Kiasma Theatre). Poprzez gesty, ruchy i dźwięki wydobyte z przemysłu rozrywkowego dynamiczny spektakl odsłania mechanizmy kultury popularnej.

Entertainment Island 2 to zabawna analiza stylu życia, w którym kultura lokalna spotyka globalną (premiera w 2009 w Kiasma Theatre).

Entertainment Island 3 w minimalistycznym, charakterystycznym dla Oblivii stylu zgłębia temat prywatnej rozrywki poprzez perwersję i komiksowe postacie (premiera w Kiasma Theatre w 2010).

Spędziliśmy wiele tygodni ćwicząc śmieszne kroki, opowiadając kawały i robiąc miny. Udawane jąkanie było kroplą przepełniającą czarę. Stało się jasne, że utknęliśmy, nie będąc przy tym ani trochę zabawni. Musieliśmy przyznać się do tego, co wiedzieliśmy od początku: nie jesteśmy komikami. Nie zajmujemy się rozrywką. Zajmujemy się strukturami. Zmieniliśmy kierunek. Zaczęliśmy skakać w górę i dół, wykrzykując 'Yeah! Yeah! Yeah!' W końcu dotarliśmy do rdzenia kultury popularnej.
[Oblivia]

OBLIVIA

Grupa teatralna Oblivia została założona w 2000 roku w Helsinkach. To wyjątkowa formacja na fińskiej scenie teatralnej. Tworzone kolektywnie, minimalistyczne i interdyscyplinarne przedstawienia Oblivii, przekraczają granice form artystycznych.

Członkowie zespołu, pochodzący z Finlandii i Wielkiej Brytanii, zawodowo wywodzą się z muzyki, tańca i teorii sztuki. Mieszanina ich zainteresowań jest źródłem ekscytującego napięcia w zespole i bazą własnego artystycznego języka, przesyconego rozpoznawalnego humoru.
Od 2007 roku przedstawienia Oblivii produkowane są przez Kiasma Theatre.

ENTERTAINMENT ISLAND 1,2,3 - TRYLOGIA

Twórcy i aktorzy: Timo Fredriksson, Anna Krzystek, Annika Tudeer
Oświetlenie: Meri Ekola
Dźwięk: Juuso Voltti
Zdjęcia: Eija Mäkivuoti
Produkcja: Kiasma Theatre
Partnerzy: CCA Centre for Contemporary Art, PACT Zollverein, Produforum, Svenska kulturfonden, Arts Council Finland, Arts Council Helsinki, Sparbankstiftelsen, KKNord.

www.oblivia.fi

WYSTAWA FOTOGRAFII

miejsce: Piwnica Kany

Spotkaniom Teatralnym OKNO towarzyszy wystawa zdjęć związana z twórczością grupy Oblivia. Zdjęcia, których autorką jest Eija Mäkivuoti, nawiązują do różnych gatunków fotografii i przedstawiają ikoniczne obrazy kultury popularnej.

www.eijamakivuoti.net