TEMPUS FUGIT
Męska grupa śpiewająca korsykańskie, polifoniczne pieśni religijne, uformowana w konfraterni w Furiani. Śpiewając zawsze w symbolicznym kole przy użyciu fizycznego i duchowego repertuaru, czteroosobowy chór staje się jednym śpiewem, jednym dźwięcznym organizmem. Grupa odkrywa na nowo religijne pieśni z regionu Nebbiu oraz bada część utraconej mszy Vultum Tuum, rzymskiego utworu z XI wieku, o niezwykłym, "bizantyjskim" zabarwieniu.
Kwintesencja, to tak zwany anielski głos, który uwalnia swoją energię tylko wtedy, jeśli pomiędzy ludźmi zaistnieje harmonia.
Członkowie grupy Tempus Fugit wybrali okrąg jako symbol wykonywanych przez nich pieśni, nawiązując w ten sposób do kolistych form stosowanych zwykle przez pieśniarzy polifonicznych. Pierwszy okrąg ma więc wymiar geograficzny i określa obszar, z którego pochodzą wybrane przez nich pieśni - Nebbiu, region mgieł, położony pomiędzy Balagną i Bastią. Kolejny okrąg związany jest z muzyką i religią, oscyluje wokół istoty czystej harmonii, którą można znaleźć we Mszy Vultum Tuum, poświęconej Świętemu Imieniu Marii, a także innych pieśni śpiewanych w Wielkim Tygodniu. ("Vultum Tuum" - msza "Twojego Oblicza", znana na Korsyce już VII w. Przez niemal tysiąc lat trwała w zapomnieniu, jako że jej wykonywanie zostało zabronione przez Rzym w XI wieku. To próba namalowania dźwiękiem Jej oblicza. Powiada się o tym utworze, że ma cudowne właściwości. Kiedy mianowicie wewnętrzna harmonia między ludźmi i głosami osiągnie idealną czystość, wówczas ma szansę objawić się twarz Marii. To muzyka światła, prawdziwa harmonia coelestis).
Ostatni z okręgów, o naturze duchowej, obraca się wokół tego, co jest rdzeniem Mszy, będącej w samej istocie wiecznym odnowieniem, tkanym ze skąpego światła pierwszych gwiazd i delikatnego ściegu ich pieśni.
Partie wokalne rozsnuwają swoje nieustannie zmieniające się, płynne formy, niczym w labiryncie, prowadząc ducha lekko, coraz wyżej, od błogosławieństwa do świętości. Sfera ziemska, religijna i duchowa są trzema głównymi poziomami, na których funkcjonuje śpiew tradycyjny, bo czymże jest tożsamość, jeśli nie tym: punktem, w którym wspólnota, indywidualna wiara i udział każdej ludzkiej duszy w Duchu Świętym spotykają się i rozbrzmiewają jako jedno - w czasie.
