26 i 27 października, godz. 20.00 / Teatr Kana / wstęp 10 i 15 zł
Projekt OFFenes Berlin:
"MYŚLI - SZUMI" (es glaubt, es rauscht) - spektakl Musiktheater bruit!
PROJEKT OFFenes BERLIN
OFFenes Berlin oznacza "otwarty/OFFowy Berlin" i pozwala przekonać się, czym żyje pełna humoru i wyobraźni stolica współczesnej sztuki niezależnej. Nie trzeba już jechać do Berlina - Berlin przyjedzie do nas! Projekt realizowany jest we współpracy z poszukującymi berlińskimi scenami Hebbel am Ufer i Sophiensaele, przy finansowym wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.
Rozmowa z Jankiem Turkowskim, pomysłodawcą: http://www.transodra-online.net/de/node/1880
myśli - szumi (es glaubt es rauscht)
W szumie jest wszystko i nic. Szumienie jest chaotyczne i przy tym jednolite, jak wieczny ruch, który wydaje się być bezruchem. Drżenie i migotanie. Szum pojawia się, kiedy forma znika, dopiero wówczas stając się dostrzegalna jako forma. W "es glaubt es rauscht" teatr muzyczny bruit! bada akustycznie, wizualnie, a także filozoficznie, trudny do pojęcia fenomen szumienia. Badacze dźwięku i obrazu poprzez muzyczne, sceniczne i instalacyjne struktury próbują uchwycić zmysłowy i abstrakcyjny wymiar szumu. Tworzą szeleszczące i szumiące światy dźwięku i obrazu, próbując określić to, co jest nie do określenia. Balansując pomiędzy sensem i bezsensem, badacze bruit! widzą w odurzeniu, w stanie szumu wyzwolenie od prymatu kultury wizualnej - w celu uwrażliwienia widzów na kulturę słuchową.
koncept/ realizacja: Julia Hundt (ur. 1985), Karoline Kähler (ur. 1984), Matthias Meyer (ur. 1980), Marcus Thomas (ur. 1984)
musiktheater bruit!
Kwartet bruit! składa się z muzyków, artystów teatralnych i medialnych, jak i z badaczy przestrzeni, przeprowadzających eksperymenty w poszukiwaniu zmysłowości i ważności kulturowych i społecznych zjawisk. Teatr muzyczny bruit! jest kolektywem równouprawnionych członków, z których każdy może wypowiadać się we własnym artystycznym języku. Dla produkcji "es glaubt es rauscht" ("myśli - szumi") (2010), członkowie grupy w pierwszej fazie projektu indywidualnie zbadali różne aspekty zjawiska szumu, zbierając w ten sposób rozległy materiał, który w drugiej fazie został wspólnie przekształcony, wyabstrahowany, umieszczony w nowym kontekście i złożony w pierwsze pomysły sceniczne. Przestrzeń, dźwięk, język i muzyka w procesie powstawania spektaklu były traktowane jako równorzędne środki wyrazu. W końcu kwartet złożył wszystkie części w teatralny performance dźwiękowy i zaprezentował publiczności całe spektrum wyników badań tego każdemu znanego, a jednocześnie wciąż obcego fenomenu szumienia.
