10, 11.12. >>> godz. 17.00 - 21.00 / Teatr Kana
[po 4 osoby, co 20 min]
OFFenes Berlin
DER BLICK AUF DEM FENSTER - Julian Bisesi, Andreas Greiner i Jan Tilman Schade. Po spektaklu spotkanie z artystami.
Bilety: 5 zł
10, 11.12. >>> godz. 17.00 - 21.00 / Teatr Kana
OFFENES BERLIN
OFFenes Berlin to projekt Ośrodka Teatralnego Kana polegający na prezentowaniu młodej sztuki teatralnej i performatywnej z Berlina. W kooperacji z Hebbel am Ufer zapraszani do Szczecina są zwycięzcy festiwalu 100o Berlin - wyłaniani spośród 130 prezentowanych tam produkcji. Pokazy w Szczecinie obejmują także spotkania i prezentacje video innych dokonań młodych artystów.
Projekt realizowany jest przy wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej, Ministerstwa Spraw Zagranicznych Niemiec oraz Instytutu Goethego.
Hebbel am Ufer (HAU) to znacząca, teatralna przestrzeń artystycznej dzielnicy Berlina Kreuzbergu, złożona z trzech, ulokowanych w bliskim sąsiedztwie teatrów. W ich programie znajduje się kilkaset wydarzeń rocznie: prezentacje uznanych i poszukujących produkcji teatralnych z Niemiec i całego świata, sympozja naukowe, festiwale (m.in. "Polski Express" czy festiwal tańca "Context"), koncerty, wystawy i innowacyjne projekty (X-Wohnungen). Produkcje prezentowane w HAU rzadko utrzymują się w gatunkowych granicach teatru czy tańca, są poszukiwaniem nowych formatów i dyskursów.
Festiwal "100 stopni Berlin" organizowany jest od 2003 r. na wszystkich scenach Hebbel am Ufer i Sophiensaele. Teatralny maraton, nazywany również "najgorętszym festiwalem w mieście", prezentuje ponad 120 spektakli i performance'ów, co godzinę, przez 4 dni. Artyści, wybrani przez 5 zespołów jurorskich, stanowią młodą współczesną awangardę, bez skrępowania i nadmiernej powagi eksplorującą kreatywne obrzeża sztuk performatywnych.
DER BLICK AUF DEM FENSTER
Julian Bisesi, Andreas Greiner i Jan Tilman Schade.
Występują: Helga Hermann, Nils Wiese, Inge Wiese, Jan Tilmann Schade, Andreas Greiner i Julian Bisesi.
Przez uchylone żaluzje dużego frontowego okna przedziera się przytłumione zimowe światło i pokrywa fortepian, stare przyrządy kulturystyczne i rozrzucone materiały budowlane surrealistycznym blaskiem. Powstaje w ten sposób utopijna przestrzeń, zapraszająca właściciela do spotkania z ludźmi. Ludźmi, czerpiącymi swój potencjał z różnych pokoleń i namiętności. Potencjał ten to mieszanina doświadczenia życiowego i młodzieńczego zapału, artystycznej wirtuozerii i zwykłej przyjemności działania. Przestrzeń absolutnej możliwości.
Jakiś czas temu byliśmy razem w Nowym Jorku. Zatrzymaliśmy się w hotelu Ritz-Carlton, przy Południowym Central Parku. W naszym pokoju był teleskop z mosiężnymi okuciami. Codziennie rano szedłem pobiegać. Na zewnątrz, wzdłuż East Drive i jeziora, aż do lodowiska. Kiedyś zapytałem mamę, czy nie chce też iść do parku. Odpowiedziała, że będzie z pokoju oglądać, jak biegam. Usiadła na krześle i patrzyła, jak biegłem przez park. Na początku biegłem trochę zygzakiem, potem podniosłem kamień i rzuciłem go do jeziora. Przywitałem się z cudzoziemcami, którzy mnie mijali i wskazałem ręką coś, co mnie interesowało. Wieczorem spotkaliśmy znajomego mojej matki w Oak Room. Moja matka powiedziała mu, jak miło było towarzyszyć mi w biegu przez park, pozostając w hotelowym pokoju.
Andreas Greiner studiował rzeźbę figuralną we Florencji. Praca z ludzkim ciałem i jego wyglądem zewnętrznym pobudziła w nim zainteresowanie, by zająć się głębiej tym tematem. Z tego powodu rozpoczął studia medyczne w Budapeszcie i Dreźnie, które kontynuował przez dwa i pół roku. Następnie uczęszczał jako wolny słuchacz na Drezdeńską Akademię Sztuk Pięknych (HfbK), a pod koniec 2007 roku został przyjęty na Berlińską Akademię Sztuk Pięknych, gdzie studiował historię sztuki w Instytucie Eksperymentów Przestrzennych u prof. Olafura Eliassona.
