IX Międzynarodowy Festiwal Artystów Ulicy - SPOIWA KULTURY
2 - 5 LIPCA 2008
WYDARZENIA FESTIWALU
TEATRY:
Teatro Due Mondi to włoska, niezależna grupa teatralna, od prawie trzydziestu lat tworząca przedstawienia uliczne i eksperymentalne. Grupa realizowała projekty artystyczne, uczestniczyła w międzynarodowych wymianach i warsztatach, podróżowała po Ameryce Południowej, wystawiała we wszystkich włoskich miastach, a także w wielu krajach Europy, m.in. w Polsce, Francji, Niemczech, Belgii, Norwegii, Holandii, Austrii, Irlandii, Wielkiej Brytanii i Serbii. "Ay l'amor!" to spektakl zbudowany na sekwencji pieśni wziętych z bogatej muzycznej tradycji południowych Włoch i oryginalnie stworzonych polifonii. Aktorzy mają na sobie maski o dwóch twarzach - owa dwoistość wprowadza mnóstwo zaskakujących perspektyw, jednoczesność i sprzeczność emocji: radości i smutku, nadziei i rozczarowania. Zawiera w sobie aspekt życia i aspekt śmierci.
Wspólny spektakl niezależnych teatrów - Strefa Ciszy z Poznania (jedna z najważniejszych polskich grup alternatywnych realizujących działania artystyczne w przestrzeniach otwartych) i Clipa Theater z Tel Awiwu (teatr wizualny, łączący w swojej pracy oryginalny język ruchu z wyrazistą formą plastyczną) - powstaje na zamówienie Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta w Poznaniu. Współpraca ta jest efektem działań artystycznych podjętych w ramach obchodów Roku Polskiego w Izraelu. Po czerwcowej premierze w Polsce (tuż po festiwalu MALTA spektakl przyjeżdża na IX Międzynarodowy Festiwal Artystów Ulicy do Szczecina) zespół zaprezentuje się na Festiwalu Teatru Alternatywnego ACCO (Izrael, październik 2008). "Salto Mortale" - czarny cyrk na sześć fortepianów i dwunastu aktorów. To niezwykły kondukt żałobny - zainspirowany prawdziwą historią setek fortepianów, porzuconych na brzegu jeziora przez żołnierzy, którzy po wojnie plądrowali Szczecin. W oparciu o to wyobrażenie, "Salto Mortale" przedstawia sekwencję poruszających obrazów, prowadzonych przez osobliwą, wykolejoną trupę cyrkową, która kolejno odbudowuje zniszczone instrumenty, następnie bawi się nimi, by w rezultacie, zarówno ich formę jak i ideę, doprowadzić do ostatecznego rozpadu.
Nazwa tego słowackiego teatru jest równie niecodzienna, jak jego scena i brzmi: Wolne Stowarzyszenie Aktorów, Reżyserów, Artystów, Ich Małżonek, Kochanek, Dzieci, Psów i Kotów, czyli Wędrowny Teatr-Cyrk Teatro Tatro. Teatro Tatro najbliższy jest tradycji teatru jarmarcznego, pełno tu także odniesień do doświadczeń zarówno teatru klasycznego, lalkowego, ulicznego jak też do sztuki cyrkowej. Zaczynali od sztuk Ghelderode`a i Szekspira, sławę przyniosła im "Ballada o bandycie" Ondreja Spišáka, wystawiona w 1995 r. Ze swoim największym przebojem - graną w namiocie cyrkowym "Bianką Braselli, czyli kobietą o dwóch głowach" - zawojowali festiwal "Kontakt" w Toruniu i podbili warszawską publiczność. Słowacki Teatro Tatro jest teatrem magicznym. W cyrkowym namiocie widzowie zobaczą spektakl "Bianka Braselli, kobieta o dwóch głowach". Mówiący pies, mężczyzna rzucający nożami, lewitujący ludzie, hipnoza, występy klaunów - wszystko to można obejrzeć w cyrku pana Giakomo, którego stajemy się widzami i uczestnikami.
Zespół powstał w Thessalonikach w roku 2004. Celem grupy jest skompletowanie repertuaru opartego na tekstach, które reprezentują istotne okresy greckiej kultury (jak melodramat pasterski XIX wieku, renesansowe tragedie, poezje wczesnego renesansu, opowieści średniowieczne, komedie charakterów, dramat antyczny). Inspiracją współczesnego wystawienia Golfo była dla grupy HOROS tradycja bulukii - popularnych, wędrownych trup teatralnych, które działały na terenie całej Grecji głównie od końca XIX wieku aż do połowy 1950 r.. Dla współczesnego Greka Golfo to wspomnienia z dzieciństwa, i teatr cieni, i maski, które dziś przypominają japońską mangę; to także "narodowe symbole" - zarówno w pięknym, jak i w koszmarnym tego słowa znaczeniu.
Lider grupy - Alexey Merkushev to Aktor i tancerz. Studiował w Akademii Teatralnej w Leningradzie (St. Petersburgu). W 1986 roku rozpoczął współpracę ze słynnym teatrem muzycznym Avia. W 1987 roku razem z Antonem Adassinskim i innymi niezależnymi artystami założył Teatr Derevo, pierwszy undergroundowy teatr w Rosji. Alexey Merkushev od kilkunastu lat współpracuje z Teatrem Derevo, jest również współtwórcą i aktorem Teatru Jack & Joe. Wszystkie te doświadczenia pozwoliły mu odnaleźć indywidualny styl teatru fizycznego, opartego na perfekcyjnym opanowaniu ciała.
"Egzorcyzm" to spektakl o drodze; o trudnej, bolesnej, ale jednocześnie oczyszczającej podróży w kierunku zmiany. Punktem wyjścia jest lęk, niemoc, samotność, słabość, umysł pogrążony w chaosie i rozpaczy, opanowany przez "złe moce", pełen agresji i destrukcji. Jednak w krytycznym momencie pojawia się coś bardzo mocnego i jasnego, co przywraca siłę i staje się punktem wyjścia do zmiany, daje szansę na oczyszczenie i odnowienie, na odnalezienie prawdy o swoim życiu. Na spotkanie z samym sobą.
Jedna z najbardziej znanych niezależnych grup teatralnych w Norwegii. Istnieje od 1985 roku, założycielami są Mereta Klingen i Per Spildra Borg. Tworzy zarówno spektakle salowe, jak i ogromne plenerowe widowiska oparte na eksplozji koloru, muzyki i ruchu. Swoje inspiracje czerpie z tradycji wędrownych grup średniowiecznych, a także z mitologii i obrzędowości różnych kultur. Tym razem zapraszamy na specjalny wieczór koncertowy Teatru Stella Polaris - zespół zagra specjalnie zaaranżowaną muzykę ze swoich spektakli. Repertuar rozciąga się od muzyki średniowiecznej, poprzez muzykę żydowską, etniczną, nordycką, cyrkową, chóralną i bałkańską, po namiętną muzykę cygańską. Wszystko to bardzo blisko publiczności, we wspólnym rytmie, przeplatane pełnymi humoru improwizacjami i działaniami teatralnymi.
Grupa powstała w 1986 roku w Sines, w Portugalii. Specjalizuje się w dużych widowiskach plenerowych, które prezentowała na najważniejszych europejskich festiwalach. W swoich działaniach posługuje się współczesnym językiem artystycznym, który łączy w sobie cyrk, taniec, muzykę, sztuki plastyczne i nowe technologie - video i animację. Praca z ciałem staje się tu podstawą i punktem wyjścia do nowoczesnych poszukiwań formalnych.
Nusquam to najnowsza, tegoroczna premiera Teatru do Mar. Poprzez ciąg sugestywnych obrazów buduje jeden z wielu możliwych portretów współczesnego człowieka, wpisanego w ciągłą pogoń za iluzją wolności i szczęścia, a jednocześnie skazanego na samotność i izolację, oddzielonego od innych ścianą - w sensie przenośnym i dosłownym, "wmanipulowanego" w system. Okazuje się, że podstawą naszego życia jest konformizm, że ulegamy ciągłym naciskom i przymusom, że dostosowujemy się i przestajemy dostrzegać własne zniewolenie. Działania aktorskie rozgrywają się na czterech ruchomych, siedmiometrowych platformach, przemieszczających się po placu gry i przywołujących coraz to nowe sytuacje, konteksty, znaczenia.
Tom "OSKAR" Greder ukończył prestiżową szkołę cyrkową w Londynie. Od 18 lat kontynuuje swoją artystyczną podróż po świecie. Bardzo często improwizuje, zapraszając widzów do współtworzenia spektakli, z mistrzowskim refleksem reagując na niespodziewane zdarzenia, rozbawiając i wciągając w działanie przypadkowych przechodniów.
Spektakl "All Aboard" czerpie inspirację z wielu lat spędzonych w nieustannej podróży i skupia się na zainteresowaniu komedią interaktywną i teatrem fizycznym. Wspólnie z Oskarem podążamy za zabawkową lokomotywą, która rozpędzając się coraz bardziej, zabiera publiczność w poetycką i zabawną podróż w nieznane. To piękna i głęboka parodia ludzkiej kondycji, która ujawnia cały cykl życia i śmierci, mądrości i ignorancji, śmiechu i łez. "All Aboard" rysuje subtelną komiczną paralelę pomiędzy radością i rozpaczą kolejowych podróży...
KONCERTY:
Smyczkowa orkiestra kameralna. W składzie zespołu znaleźli się najlepsi muzycy, aktywnie uczestniczący w lokalnych, ogólnopolskich i zagranicznych projektach muzycznych. Orkiestra wykonuje szeroki zakres kompozycji, od barokowych i klasycznych, aż do dzieł XX wieku. Na stałe współpracuje z muzykami najbardziej znanego na Pomorzu Zachodnim kwartetu smyczkowego Sedina i orkiestry Camerata Nova oraz polsko-niemieckiej Kammer Orchestra z Berlina.
Mitch & Mitch to pięcioosobowy duet założony w 2002 roku przez Mitcha i Mitcha. W skład zespołu wchodzą też: James Boned Mitch, Mr. Bitch (dawniej Mrs. Mitch) i Serious Mitch.
Swoim niezwykłym show Mitch & Mitch siali spustoszenie w wielu miastach Polski (warto wymienić chociażby historyczny, samobójczy występ na Pikniku Country w Mrągowie w 2005 roku) i Europy Zachodniej (między innymi festiwal I.D.E.A.L we francuskim Nantes, czy trasa po supermarketach w Portugalii). Ostatnim znaczącym dokonaniem jest rozszerzenie składu do 10-osobowego combo, wykonującego muzykę na żywo do niemego filmu amerykańskiego z roku 1925, zatytułowanego "Zaginiony świat".
Przyszłość rysuje się w jasnych barwach dla Mitch & Mitch. Nie bacząc na okoliczności, zamierzają oni kontynuować swój Neverending Tour, demolując kluby i stadiony, wyciskając piętno na każdym, kto odważy się przyjść na koncert. Żaden lokal nie jest za mały, żadne miasto zbyt czyste i żaden kraj zbyt odległy, nawet Dania.
Buda Folk Band powstał w 2000 roku. Jego członkowie zaczęli wspólnie grać jeszcze w szkole muzycznej, gdzie ich nauczycielami byli między innymi członkowie Muzsikas Ensamble tacy jak Sándor Csoóri i Péter Éri - wirtuozi o światowej sławie. Od początku nauczyciele mówili im, że tradycyjnej muzyki węgierskiej trzeba uczyć się z pierwszej ręki. Słowa te stały się dla nich inspiracją do podjęcia przez zespół podróży w regiony zwane "historycznymi Węgrami" (w których zawiera się m.in. Transylwania oraz inne tereny, znajdujące się obecnie poza granicami kraju). Odnaleźli tam źródła własnej kultury, a także muzyków, którzy stali się ich mistrzami, takich jak skrzypek Sándor Fodor 'Neti' z Kalotaszeg czy muzycy z wioski Magyarpalatka w Transylwanii. Te podróże, doświadczenia i umiejętności stały się podstawą własnych poszukiwań twórców Buda Folk Band. Ich repertuar zawiera utwory z Kalotaszeg, Szatmár, Szék, Magyarpalatka, Vajdaszentivány, Bonchida.
Słowo "Musafir" oznacza "wędrowanie" i oddaje charakter zespołu, którego muzycy, pochodzący z różnych kast i religii, podjęli decyzję o wspólnej artystycznej podróży. Założyciel grupy Hameed Khan zaprosił do współpracy najlepszych muzyków z różnych części Radżastanu (stan w północno-zachodnich Indiach), łącząc różne style i tradycje (każda z kast ma własny repertuar i charakterystyczne instrumenty). Jednocześnie grupa czerpie inspiracje z innych obszarów kulturowych - wykonuje muzykę cygańską, hinduską, perską i mongolską, etniczną i religijną, często bazującą na bardzo skomplikowanych rytmach. Musafir współpracował z takimi wykonawcami jak m.in. Chico Bouchiki (Gypsy King), Natacha Atlas, Lakshmi Shankar, Herni Texier, Thierry Robin, Henri Agnel.
Podróż, w którą wpisana jest otwartość, zarówno na nowe doświadczenia muzyczne, jak na spotykanie miejsc i ludzi, jest dla nich sposobem na wyrażenie i spełnienie własnego życia. Jak twierdzi Hameed Khan: "Dla nas zostanie w tym samym miejscu jest zatrzymaniem rytmu wszechświata i śmiercią". Zespół występuje w Polsce po raz pierwszy - zagra tylko w Szczecinie, na specjalne zaproszenie IX Międzynarodowego Festiwalu Artystów Ulicy.
Monika Miczura - węgierska wokalistka, obdarzona jednym z najpiękniejszych głosów wśród dzisiejszych wykonawców pochodzenia romskiego, od lat walczy o prawo do własnej muzyki, "łączącej nowoczesność z instynktem", przeciwstawiając się jednocześnie stereotypom dotyczącym cygańskiego folkloru. W poszukiwaniach założonego przez nią zespołu pobrzmiewają akcenty elektroniczne, nuty rockowe, jazzowe czy nawet klasyczne, muzycy łączą inspiracje indyjskie i bałkańskie w niepowtarzalną, intrygującą całość. Ich koncertom towarzyszą hipnotyczne efekty wizualne.
Ludzie mają bardzo ograniczone i błędne pojęcie o tym, co kryje się pod hasłem "muzyka cygańska". Muzyka to przecież pomieszanie różnych wpływów, a każdy instrument wnosi do niej własny niepowtarzalny klimat. Jestem artystką XXI wieku, wychowaną w romskiej rodzinie, ale jednocześnie pozostaję otwarta na świat i mam nowoczesne spojrzenie na muzykę.
Zespół The Shin/EgAri powstał w 1998 roku w Niemczech, gdzie część członków zespołu w owym czasie mieszkała. W swoim kraju - Gruzji są uważani za najlepszych muzyków i kompozytorów. The Shin/EgAri zwany "teatrem instrumentalnym" jest dźwiękowym spotkaniem ze światem. Polifoniczny i wirtuozerski styl gruziński styka się z jazzem, funky, flamenco, Ravelem i Shakti. Ich muzyka jest wyrafinowana, zaskakująca, humorystyczna i zawsze niezwykle ożywiająca. Muzyczne dialogi The Shin/EgAri nie znają granic, a za każdym razem brzmią zupełnie inaczej. Muzycy tworzyli już dla teatru, filmu, telewizji i radia w rodzinnej Gruzji, jak i na całym świecie. Współpracowali z wieloma muzykami o światowej sławie. Koncertują na wielu festiwalach, a w tym roku po raz pierwszy wystąpią w Polsce. Oprócz muzyków na scenie zobaczymy także śpiewaków i tancerzy tradycyjnych. The Shin/EgAri to niekonwencjonalne połączenie elementów archaicznych i nowoczesnych, kaukaskich instrumentów, gruzińskich harmonii i brzmień jazzowych. To dialog pomiędzy Wschodem i Zachodem, starym i nowym, "nami" i "nimi" - dialog, który istnieje w gruzińskiej kulturze od wieków.
Dikanda to słowo, które w jednym z afrykańskich dialektów oznacza rodzinę i ono właśnie dokładnie oddaje ducha zespołu - żyją i pracują jak w małej rodzinie. Grupa powstała w 1997 roku w Szczecinie. Miłość do muzyki tradycyjnej i ciężka praca pozwoliły im stworzyć własny styl i oryginalne brzmienie. W ich w całości akustycznym repertuarze słychać inspirację kulturą Orientu, folklorem bałkańskim - macedońskim i cygańskim. Cechą charakterystyczną stylu Dikandy jest tworzenie nowych słów i znaczeń w komponowanych przez siebie utworach. Wydali 4 płyty, zagrali setki koncertów ,wystąpili na wielu znaczących europejskich festiwalach. Zdobyli liczne nagrody i wyróżnienia. Koncerty Dikandy to niepowtarzalna podróż po muzyce świata, żywiołowe spotkanie pełne energii, charyzmy, prawdziwych emocji, radości i wzruszenia zarówno dla publiczności jak i samego zespołu. Grali w azjatyckiej części Rosji, w Indiach i w większości krajów Europy.
PRODUKCJE FESTIWALOWE:
"ORION - Muzyka Miasta" to prawykonanie kompozycji Willema Schulza (którego ojciec urodził się i dorastał w Szczecinie), w formie plenerowego performance'u muzycznego. Wydarzenie zainspirowane odkryciem (Małgorzaty i Edwarda Gardasiewiczów) analogii występujących pomiędzy usytuowaniem szczecińskich gwieździstych placów, a układem trzech gwiazd leżących w gwiazdozbiorze Oriona.
Willem Schulz: "Czy w Szczecińskim układzie trzech centralnych placów chodzi o odzwierciedlenie "pasu Oriona"? Gwiazdy są indywiduami wpisanymi w krążące po nieboskłonie gwiezdne ansamble. Patrząc z daleka, stwarzamy w wyobraźni nowe konotacje, gwiazdy układają się nam w obrazy, którym nadajemy nazwy i znaczenia, gdyż czegoś w nas dotykają i pobrzmiewają w umyśle, choć one same nie muszą mieć z tym nic wspólnego."
ORION - muzyka miasta to artystyczne odzwierciedlenie tej zasady: niecodzienni i kreujący nowe sytuacje muzycy przechodzą środkiem Placu Grunwaldzkiego, krążą wokół siebie, zbliżając się i oddalając, wydając niezwykłe odgłosy w bliższych i dalszych rejonach placu, przyciągają się, spotykają i odpychają.
Widz komponuje z nich własne obrazy, związki i historie, w zależności od tego, co postrzega, w jakim świetle mu się ukazały. W taki sposób chaos, zasadniczo zawierając nieskończone możliwości zastygnie w cudnym oddziaływaniu. A pozorny dyrygent, jakby w stanie nieważkości, może poddać się rytmowi ciągnących niebem obłoków."
Czas: 3, 4, 5 lipca godz. 15.00 - 15.40, 16.00 - 16.40, 17.00 - 17.40 (5-go lipca 17.00 - 18.00)
Miejsce: Plac Grunwaldzki oraz podwórze kamienicy pod adresem Al. Papieża Jana Pawła II 42a (za apteką) - wejście od ulicy Śląskiej.
Instrumentarium: sopran, skrzypce, altówka, wiolonczela, kontrabas, perkusja, saksofon, puzon, akordeon.
Kompozycja i prowadzenie: Willem Schulz
Partnerzy/współorganizatorzy:
Wilde Rose e. V (Melle, Niemcy)
Pommersches Landesmuseum (Greifswald, Niemcy)
Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej
Polsko-niemieckie przedstawienie plenerowe zrealizowane dzięki współpracy Ośrodka Teatralnego Kana i Ośrodka Poszukiwań Teatralnych Schloss Bröllin przez kilkunastoosobowy zespół aktorski. Spektakl oparty jest na bogactwie form plastycznych inspirowanych malarstwem surrealistycznym, odrealniona sceneria przenosi nas w świat nieskrępowanej wyobraźni. Działania aktorów wpisane są w dziwne niepokojące rytmy muzyczne, które wyznaczają kolejne "etapy" wewnętrznej podróży przywoływanych na scenie postaci. Ruch jest tutaj podstawą: tematem i sposobem ekspresji.
"Dokąd?!" to projekcja wędrówki człowieka po świecie własnej wyobraźni - jego marzeń, lęków, tęsknot, potrzeb.
Szczecińską premierę "Dokąd?!" poprzedził pokaz powarsztatowy w Schloss Bröllin zrealizowany 24 maja.
WARSZTATY:
Stella Polaris poprowadzi 4-dniowe warsztaty z grupą około dwudziestu młodych ludzi - efekty tej pracy będą zaprezentowane podczas specjalnego, finałowego pokazu, w ostatni, sobotni wieczór festiwalu. Warsztaty ukierunkowane są na techniki ekspresji szamańskiej. Uczestnicy będą pracować nad ruchem, śpiewem, rytmem i tańcami starożytnymi. Będą poszukiwać w sobie nowych postaci-osobowości: ptaka, głodnego wilka, konia, a może małpy? Będą również zmagać się z akrobatyką, szczudłami i żonglerką.
BARBARA WILIŃSKA - śpiewa polskie pieśni ludowe oraz pieśni innych tradycji słowiańskich (serbskie, bułgarskie, rosyjskie, ukraińskie) Improwizuje głosem. Od 7 lat prowadzi warsztaty głosowe. Koncertuje śpiewając i grając na lirze korbowej, gitarze lutniowej, dulcymerze i innych instrumentach strunowych solo, z zespołem "Charivari" i z innymi grupami. Na repertuar składają się pieśni: dziadowskie, liryczne, obrzędowe, śpiewane a apella luz z towarzyszeniem instrumentów, z wykorzystaniem nietypowych technik wokalnych (tzw. "biały głos").
JOHN ENEMUO - pochodzi z Nigerii i stamtąd też czerpie inspiracje muzyczne. Od kilku lat mieszka w Polsce. Podczas festiwalu poprowadzi warsztaty z dziećmi z gry na bębnach oraz tańca afrykańskiego. Będzie to nauka brzmień, rytmów, współpracy i "rozmowy" pomiędzy instrumentami. Bębny grają melodie - radosne, poważne, groźne. Rytm tworzy ramy dla muzyki, budzi radość, uspokaja gniew, porusza ciało i otwiera duszę. W sali czy w plenerze - muzyka jest zawsze rozmową - z ludźmi i przestrzenią.
NOCNE KINO:
reż: Andrzej Dybczak, Jacek Nagłowski, Polska 2008
czas trwania: 67 min.
Gugara w języku Ewenków oznacza dźwięk dzwonków zawieszanych na szyjach reniferów. To jeden z niewielu dźwięków, jakie można usłyszeć w tajdze, ale ostatnio i on ucichł. Dymitrij i Tatiana - ostatni pasterze w całym okręgu stracili całe swoje stado. Wkrótce, tak jak wszyscy inni Ewenkowie pozbawieni reniferów, będą musieli przenieść się z lasu do zupełnie innego świata - niezbyt odległej rosyjskiej wioski. Ich najstarszy syn Kola już tam jest. Film "Gugara" jest historią o rozpadzie małej syberyjskiej społeczności. Ten obserwacyjny dokument opisuje pełny paradoksów świat byłych nomadów i pasterzy reniferów, zmuszonych do porzucenia tradycyjnego sposobu życia. Bohaterowie filmu znajdują się na różnych etapach rozstawania się z dotychczas znanym sobie światem.
reż. Carlos Callero, Hiszpania 2008
czas trwania: 45 min.
Prezentacja i premiera filmu dokumentalnego, który przedstawia badania na temat działań artystycznych sąsiedztwa i ich oddziaływania społeczno-kulturalnego. Idea filmu wyrosła z zaangażowania pewnej liczby mieszkańców w dynamiczne życie dzielnicy Raval. Włączywszy się w prace badawcze na kilka lat, stali się oni świadkami zróżnicowania i bogactwa propozycji pojawiających się w tej dzielnicy oraz najbardziej pozytywnej strony Raval jako laboratorium generującego wysiłki artystyczne. Film ukazuje moc muzyki i twórczości artystycznej w pokonywaniu uprzedzeń, przekraczaniu barier i skupianiu ludzi w celu umożliwienia im dzielenia się doświadczeniami i wzmacniania szacunku pośród mieszkańców.
WYSTAWA:
Język fotografii kształtował się od lat 40-tych XIX wieku i początkowo użyteczność obrazów była najważniejsza. Fotografia to przede wszystkim zjawisko światłoczułości, które jest wszechobecne i pojawia się niezależnie od naszej woli. Pierwsze uzyskane przez człowieka zdjęcia nie przypominały znanego nam świata. Pionierzy fotografii rejestrowali zatłoczone miasta, a zobaczyli wyludnione ulice. Widzieli dziwne światło na niebie, zwielokrotnione widoki przedmiotów i przezroczyste, jakby nie do końca uformowane ludzkie postacie. To właśnie ten potencjał fotografii został wykorzystany w projekcie "Solaris", który został zainicjowany w Szczecinie w 2000 roku przez Sławomira Decyka, Pawła Kulę i Diego Lopeza. Efekty projektu można zobaczyć w Piwnicy Kany.
WIEJSKI FESTIWAL SZTUKI W STRZELEWIE:
Wiejski Festiwal Sztuki narodził się w 1998 roku w gospodarstwie Zygmunta Helanda, prowadzącego Ośrodek Poszukiwań Twórczych w Strzelewie. Od kilku lat współorganizowany jest przez Teatr Brama, a od 2006 roku Teatr Kana zaprasza tam artystów goszczących na Międzynarodowym Festiwalu Artystów Ulicy. Dzięki temu sztuka ta dociera także do mieszkańców spoza miasta. Za każdym razem w gościnnej przestrzeni Strzelewa buduje się niepowtarzalna atmosfera twórczego spotkania, wspólnej pracy warsztatowej, spektakli, koncertów i tańców do białego rana. Warto tam zajechać.